Een Indiaas dagje uit
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
29 November 2012 | India, Salem
Vele keren is mij gevraagd wat ik toch zoek in een land als India en daar telkens weer naar terug te keren. En eerlijk gezegd vraag ik dat mezelf ook wel eens af. Maar ik ken intussen het antwoord…het zijn deze kids….deze kids die al veel verdriet en leed hebben gekend, maar net als ieder kind een kans verdienen op een betere toekomst. Een dag als vandaag bevestigt dit antwoord dubbel en dwars……
…… We hebben de kids twee daagje mee uit genomen. Naar Chennai. ’s Ochtends word ik al vroeg wakker van opgewonden kinderstemmetjes. Voor meer dan de helft van de kinderen is voor het eerst van hun leven dat ze er op uit gaan en ze hebben dan ook geen idee wat ze te wachten staat. Dat we morgen naar een pretpark gaan weten ze nog niet, dat blijft nog even een verrassing.
Kleine Anbu, die moeilijk loopt en daarnaast ook doof is en niet kan praten, zit met een paar vriendjes voor onze deur. Als ik open doe, is het eerste dat hij gebaart het besturen van een bus en met zijn handje geeft hij aan dat we ver weg gaan. Dan volgt er een big smile!
Na het ontbijt vertrekken we met twee kleine busjes. Tenminste, dat is de planning. Maar planning en India, dat gaat niet samen. EN DAT WEET IK!!!!! Maar ik kan er niet aan wennen!!!!! Grrrrr, Raja moet ineens nog van alles en uiteindelijk vertrekken we pas na de lunch. Een lange rit van zo’n vijf uur. Op zich is dat geen probleem, de kids vermaken zich wel en slapen net zo makkelijk in de bus. Tegen de tijd dat we bij het strand en de zee in Chennai aankomen is het echter donker en kunnen we onmogelijk nog plezier maken in de golven. Jammer, maar met wat strandballen vermaken we ons toch opperbest.
Voor de nacht nemen we even afscheid. De kinderen slapen bij een bevriende pastor en Clemy en ik gaan naar een vriendinnetje van mij, Jenica, en haar moeder. Jenica is een 16-jarig meisje dat het wel goed getroffen heeft en een mooie toekomst voor zich heeft liggen. Ze spreekt vloeiend Engels en zal snel aan een studie gaan beginnen. Haar vader werkt tijdelijk in het buitenland en Jenica woont samen met haar moeder in een mooi appartement in Chennai, met zelfs een boiler, zodat ik na twee weken eindelijk eens een warme douche heb!
De volgende ochtend pikt Raja ons om 8.00 uur op. Indiase tijd…met andere woorden…9.30 uur. Na een uur rijden zijn we er, maar tot grote teleurstelling is het pretpark juist vandaag gesloten! Hoe kan dat nu, we hebben nog gebeld en waren woensdag meer dan welkom! Echt…niet te geloven. Tja, bij de pakken neerzitten heeft geen zin, dus we besluiten nog een uur te rijden om zo bij een ander pretpark te komen. Dizzeeland, een erg servicegericht park, want als ze onze groep zien krijgen we een fikse korting en bovendien gratis vier rolstoelen ter beschikking. In tegenstelling tot in Nederland kunnen er hier best twee of drie kids in een rolstoel. De kinderen die enigszins zelf vooruit kunnen komen, willen niets liever dan dat en gaan alleen even in de rolstoel zitten als ze erg moe zijn.
Eindelijk is het dan tijd voor pret! De kids weten niet wat ze zien en vallen van de ene verbazing in de andere. Alle attracties waar ze in mogen, gaan ze in, er is er niet eentje die een attractie niet aandurft. Mala zegt dat ze achteraf geen spijt wil hebben dat ze ergens niet in is gegaan, want waarschijnlijk zal ze nooit meer een tweede kans krijgen. Zelfs de Rollercoaster slaat ze niet over! Maar als ik vraag of ze nog een tweede keer wil, rent ze toch hard weg, haha!
Zo’n dagje uit is vermoeiend, het lange reizen, het eten en de zorg voor de kids, maakt dat ik me niet topfit voel. Maar die ongelooflijke stralende koppies, de behulpzaamheid van de kinderen naar elkaar toe en de vrolijkheid alom, vallen niet in woorden uit te drukken. Dat is zo’n bijzonder mooi gevoel.
Om 18.00 uur is het tijd om te gaan, want “Dear guest, due to the energy crises ALL RIDES WILL CLOSE AT 6 PM. We thank you for your understanding and cooperation.”
Moe, maar zeer voldoen en nog nagenietend zijn we nog dik zes uur onderweg voordat we midden in de nacht thuis aankomen. We hebben het koud, want het is flink afgekoeld naar een graad of 23, zelfs Clemy en ik! Oei, dat wordt wat straks in Nederland.
-
29 November 2012 - 19:56
Ellen:
Owwww, wat ontzettend lief!!!
Groeten uit Brrrrrrabant -
29 November 2012 - 20:06
Wilma:
Hoi annemieke. Wat kun je kinderen toch blij maken met een dagje uit. Of het nou tegenzit ( zij heben dat misschien niets eens in de gaten) of niet, ze hebben genoten en jullie natuurlijk ook met al die blije kinderen.
Groetjes en geniet -
29 November 2012 - 20:55
Miranda:
Super dat jullie dat doen met de kinderen.Geniet nog van de komende tijd.Liefs Miranda -
30 November 2012 - 07:48
Petro:
Super wat jullie allemaal doen voor de kinderen, respect. -
30 November 2012 - 10:42
YM:
Hai Annemieke,,
India zal volgens mij nooit veranderen. De kinderen een halve dag laten wachten, terwijl ze zo "vol verwachting ' uitkijken naar hun dagje uit. Maar goed, ze hebben uiteindelijk toch heel veel plezier gehad en dat was toch je doel.
Ook hier maak je mensen heel gelukkig. Je verslagen zet ik over op Word en stuur ze dan onmiddellijk door naar papa. Ze printen het dan voor hem uit. Papa geniet ervan en hangt ze allemaal aan de muur van zijn kamer.
Groeten aan Clemy. -
30 November 2012 - 12:41
Joan:
Hoi Annemieke,
Wat een avontuur heb je al meegemaakt. Je schrijft altijd alles zo levendig, dat ik het hier bijna voor me zie hoe die knideren genieten en glunderen. Wellicht een idee voor jouzelf om ooit een heel boek hierover te schrijven met daarbij een beschrijving van de omgeving.
Vind het in ieder geval fantastisch wat je doet!
En inderdaad als jij het met 23 graden koud vindt, dan zul je het hier wel helemaal koud hebben in he beging met 5 - 7 graden.
Nog een hele fijne, avontuurlijke tijd.
Groetjes, Joan -
03 December 2012 - 20:54
Lorenzo:
Mooi verhaaltje. Leuk om ze te lezen, en ook erg goed geschreven. Heel veel plezier! -
06 December 2012 - 22:42
YFBIL:
Superleuk alles te lezen, heel herkenbaar ook (vooral het kwartiertje van Raja). Wat een verschil met hoe JET eruit zag toen ik daar vorig jaar was, met de computerklas en het nieuwe gebouw... Geniet nog van de laatste dagen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
