Tussen de stroomstoringen door!
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
31 Januari 2011 | India, New Delhi
Vrijdagmiddag was er opeens een flink geknetter te horen. Stond er een electriciteitskabel een paar 100 meter verderop in de fik! Ik zag hoog in de lucht een flinke vuurbal rond een electiciteitskabel en vroeg me af of ik me zorgen moest maken. Iedereen om me heen ging echter door met waar hij mee bezig was. Niet veel later hoorde ik een flinke knal en kwam de halve kabel naar beneden. Het leek geen directe gevolgen te hebben, geen gewonden of brand en we hadden zelfs nog stroom. Helaas was dat gisteren en vandaag wel anders. De hele dag hebben we geen stroom gehad tot een kwartiertje geleden. Dus snel heb ik de computer opgestart om weer een berichtje te typen. Na 2 zinnen........pats, boem, stroom eraf. Gelukkig van korte duur, dus ik ga weer vrolijk verder.
‘s Avonds zijn we met alle kids naar Chinnesalem gegaan om nieuwe slippers voor de meisjes en sandalen voor de jongens te kopen. Staan we daar in ons busje te wachten totdat Raja een goede winkel heeft gevonden, beginnen de meiden achter in de bus ineens “Sister, Jeyakodie!”, te roepen. Voor ons stopte toevallig een bus met daarin heel veel mensen. Tussen hen stond Jeyakodie. Vorig jaar heb ik geprobeerd dit meisje verder te laten studeren, maar helaas wilde haar vader hier geen toestemming voor geven. Zo af en toe hoort of ziet Raja hoe het met haar gaat. Helaas zijn dat niet altijd goede berichten. Maar nu stond ze vrolijk te zwaaien in de bus. De bus bleef even staan, dus ik kon ook nog even snel een praatje met haar maken. Wat een verrassing! Hoe groot is de kans dat je zo’n meisje in zo’n drukbevolkt gebied treft?
Met de slippers en sandaaltjes is het prima gelukt. Voor circa € 65,- hadden alle kids stevige nieuwe schoentjes. Voor sommigen was het zelfs de eerste keer dat ze schoenen aan hadden! Een beetje onwennig liepen ze dan ook te stralen!
De familie die op JET voor de kinderen zorgt is protestant en gaat iedere zondag naar de kerk. Omdat ik deze mensen erg waardeer en ze me altijd een fijn thuis bieden, besloot ik om een keer mee te gaan. Vader is dominee en vond het helemaal geen probleem dat ik niet protestant ben en sowieso het geloof niet invul met naar de kerk gaan. Ik was welkom en dat liet hij ook aan iedereen weten (dat had van mij nou niet perse gehoeven!). Tja, wat vond ik ervan? Die vraag werd me achteraf gesteld. En eerlijk gezegd wist ik het niet zo goed. Hoewel ik drie uur lang de tijd had gehad om daarover na te denken. Ik vond het bijzonder om te zien hoe mensen zich zo aan het geloof kunnen geven (zou dat in tijden van rampspoed in Nederland ook niet ineens veel meer gebeuren?), maar ik voelde me bij al dat ‘halleluja’ toch enigszins ongemakkelijk.
De dagen vliegen hier voorbij. Nu het filmwerk gedaan is en Anne, Nettie en Han terug in Nederland zijn, heb ik het niet meer zo druk. Ik pas er ook voor om nog te gaan reizen naar vrienden of andere projecten. Een weekje ‘rust’, lekker tussen de kids en Raja’s familie, doet me goed.
Doordeweeks hebben de kinderen les hier op het project. Mala, Kamala, Xavier en Saratha gaan naar de highschool even verderop. Ik breng dan de tijd voornamelijk door met herstelwerk van het mozaieken en schilderen. Zo af en toe kan ik ook wat kinderen uit de klas nemen om hun mozaiek- of schildertekening af te maken. Na schooltijd is er alle ruimte voor spelletjes en sport. Ontbijten, lunchen en avondeten doe ik bij de familie op het oude JET, waar ik ook slaap.
De komende dagen staat er niet zo heel veel bijzonders op het programma. Alhoewel...je weet hier maar nooit wat er te gebeuren staat! Zondag na de lunch vertrek ik naar Chennai. Raja, Josephine en kleine Sam gaan met me mee. We overnachten bij vrienden. Maandag op dinsdagnacht vlieg ik pas vanuit Chennai naar Brussel. Hoe we de maandag door gaan brengen weet ik niet, in ieder geval niet met gestress of we wel op tijd in Chennai op het vliegveld zullen aankomen! We zijn immers al in de buurt!
Nou, het is me weer gelukt tussen de stroomstoringen door een stukje te plaatsen. Het is bijna lunchtijd, dus ik ga nu nog gauw even naar de kids!
Groetjes, Anamika
‘s Avonds zijn we met alle kids naar Chinnesalem gegaan om nieuwe slippers voor de meisjes en sandalen voor de jongens te kopen. Staan we daar in ons busje te wachten totdat Raja een goede winkel heeft gevonden, beginnen de meiden achter in de bus ineens “Sister, Jeyakodie!”, te roepen. Voor ons stopte toevallig een bus met daarin heel veel mensen. Tussen hen stond Jeyakodie. Vorig jaar heb ik geprobeerd dit meisje verder te laten studeren, maar helaas wilde haar vader hier geen toestemming voor geven. Zo af en toe hoort of ziet Raja hoe het met haar gaat. Helaas zijn dat niet altijd goede berichten. Maar nu stond ze vrolijk te zwaaien in de bus. De bus bleef even staan, dus ik kon ook nog even snel een praatje met haar maken. Wat een verrassing! Hoe groot is de kans dat je zo’n meisje in zo’n drukbevolkt gebied treft?
Met de slippers en sandaaltjes is het prima gelukt. Voor circa € 65,- hadden alle kids stevige nieuwe schoentjes. Voor sommigen was het zelfs de eerste keer dat ze schoenen aan hadden! Een beetje onwennig liepen ze dan ook te stralen!
De familie die op JET voor de kinderen zorgt is protestant en gaat iedere zondag naar de kerk. Omdat ik deze mensen erg waardeer en ze me altijd een fijn thuis bieden, besloot ik om een keer mee te gaan. Vader is dominee en vond het helemaal geen probleem dat ik niet protestant ben en sowieso het geloof niet invul met naar de kerk gaan. Ik was welkom en dat liet hij ook aan iedereen weten (dat had van mij nou niet perse gehoeven!). Tja, wat vond ik ervan? Die vraag werd me achteraf gesteld. En eerlijk gezegd wist ik het niet zo goed. Hoewel ik drie uur lang de tijd had gehad om daarover na te denken. Ik vond het bijzonder om te zien hoe mensen zich zo aan het geloof kunnen geven (zou dat in tijden van rampspoed in Nederland ook niet ineens veel meer gebeuren?), maar ik voelde me bij al dat ‘halleluja’ toch enigszins ongemakkelijk.
De dagen vliegen hier voorbij. Nu het filmwerk gedaan is en Anne, Nettie en Han terug in Nederland zijn, heb ik het niet meer zo druk. Ik pas er ook voor om nog te gaan reizen naar vrienden of andere projecten. Een weekje ‘rust’, lekker tussen de kids en Raja’s familie, doet me goed.
Doordeweeks hebben de kinderen les hier op het project. Mala, Kamala, Xavier en Saratha gaan naar de highschool even verderop. Ik breng dan de tijd voornamelijk door met herstelwerk van het mozaieken en schilderen. Zo af en toe kan ik ook wat kinderen uit de klas nemen om hun mozaiek- of schildertekening af te maken. Na schooltijd is er alle ruimte voor spelletjes en sport. Ontbijten, lunchen en avondeten doe ik bij de familie op het oude JET, waar ik ook slaap.
De komende dagen staat er niet zo heel veel bijzonders op het programma. Alhoewel...je weet hier maar nooit wat er te gebeuren staat! Zondag na de lunch vertrek ik naar Chennai. Raja, Josephine en kleine Sam gaan met me mee. We overnachten bij vrienden. Maandag op dinsdagnacht vlieg ik pas vanuit Chennai naar Brussel. Hoe we de maandag door gaan brengen weet ik niet, in ieder geval niet met gestress of we wel op tijd in Chennai op het vliegveld zullen aankomen! We zijn immers al in de buurt!
Nou, het is me weer gelukt tussen de stroomstoringen door een stukje te plaatsen. Het is bijna lunchtijd, dus ik ga nu nog gauw even naar de kids!
Groetjes, Anamika
-
31 Januari 2011 - 07:40
LN:
Lieve Mima, ik heb een tekening voor je geplakt en geknipt, wanneer kom je weer? Mima op vakansie heeft nu lang genoeg geduurd hoor. Mima nie meer Innia, Mima Meeke spele.
Dikke kus, ook van mn broer. -
31 Januari 2011 - 09:03
Kees V D Akker:
Hallo zeg jij maakt nog eens wat mee.
Lees wel dat alles weer goed is maar
zal even schrikken zijn geweest.
Alle goeds en pas goeds op je zelf
Kees
-
31 Januari 2011 - 09:12
Sandra:
Hey Annemieke!
Je maakt weer een hoop mee! Leuk om je verhalen te lezen. Geniet van je laatste week in India!!!
x
Sandra -
31 Januari 2011 - 09:27
Bas:
Stroomstoring: WOW! Zonne grôte vuurbal jongûh!
Mooi verhaal weer! écht toevallig dat je Jeyakodie tegen bent gekomen. Spookt daarna het Disney lied "it's a small world after all" niet door je hoofd? Anders nu wel!
Veel plezier nog! -
31 Januari 2011 - 09:49
Wilma:
Ik heb weer genoten van je verhaal. Ga lekker genieten van je laatste rustige week in India, je hebt het dubbel en dwars verdient. -
31 Januari 2011 - 09:56
Sjoerd En Jeanine:
Hoi. Ik heb net Nettie weer gezien hier bij Vrijdag ze is dus veilig teruggekeerd. Goede verhalen gehoord over de film. Jouw stukje is een beetje Indiana Jones in India, maar gelukkig valt het wel mee. Geniet nog van de laatste dagen daar!
tot binnenkort, Sjoerd en Jeanine -
31 Januari 2011 - 10:42
YLLN:
Ha Annemieke,
Wat een spannend gebeuren weer. Goed te horen, dat je het daar zo enorm naar je zin hebt, en de tijd vliegt. Het beste, de laatste week. Geniet ervan!
Groetjes! -
31 Januari 2011 - 11:57
Moniekske:
hey Miekske,
dat was dan onverwacht vuurwerk :), net ook nog het een en ander van Nettie gehoord! Fijn dat het mozaieken etc goed gelukt is. Geniet nog van je laaste week en bedankt voor je mooie verhalen tot nu toe. Liefs Mo -
01 Februari 2011 - 19:00
Corrie Van Den Berg:
Hoi Annemieke
Je maakt wel van alles mee zo.
Maar je bent almeer gewend daar in India. Alweer 'n ervaring rijker waar wij meestal geen weet van hebben
wat daar allemaal kan gebeuren.
Ook leuk om te lezen dat je de slippers voor de kinderen hebt kunnen kopen zodat de kerstgave van
de KVO toch goed van pas is gekomen.
Nog even en kunt je koffer weer
inpakken om naar het koude nederland te komen met 'n goed gevoel dat je iets hebt kunnen betekenen voor de kinderen.
Ik wens je een goede reis terug
Groetjes corrie -
02 Februari 2011 - 09:09
YLLS:
Wat een verhalen weer! Krijg steeds meer zin in maart!
Fijn dat je Yejakodie nog hebt gezien tijdens deze reis! Zo veel mensen in India en dat je haar dan net tegen komt....! Gaaf zeg!
Ben benieuwd naar je live verhalen, foto's en filmpjes! Geniet nog maar flink van deze laatste dagen. Tot dinsdag!
xxxx -
02 Februari 2011 - 14:40
Rik En Claudia VW:
Wij zijn benieuwd naar het eindresultaat van de bankjes! Lijkt ons echt heel gaaf.
Maar wij zullen samen waarschijnlijk rond 12 augustus voor 8 dagen bij JET aankomen. Maar dat zal nog kunnen veranderen. Want als we het rondreizen beu zijn, komen we gewoon eerder. En andersom komen we later en korter. (Als ze dat natuurlijk prima vinden)
Groetjes en geniet van je laatste week!
And warm greating to Raja Josephine and the family! With love, Rik and Claudia -
04 Februari 2011 - 15:00
YLLN:
Mima, ikke heppe weej vjietuig ezien! MIMA inne vjietuig?!! Ik heppe Mimi so emist! Mima weej thuis?
Kus enne nuffel! -
04 Februari 2011 - 20:11
Jan:
heel veel succes nog deze dagen en alvast een smetteloze terugreis met een makkelijke overgang naar je andere leven. Hartelijke groeten aan allen daar -
05 Februari 2011 - 16:11
Rianne:
Hey vrouwke,
De tijd vliegt... het zit er weer bijna op voor je. Hopelijk heb je alles kunnen doen wat je wilde. Nu nog ff genieten en dan weer het vliegtuig in.
Laat maar weten als je weer een beetje ingeburgerd bent en zin hebt om bezoek te ontvangen (of om er zelf even tussenuit te gaan).
Groetjes XxX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
