Veel gereis!
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
04 Augustus 2009 | India, New Delhi
Tijd om te acclimatiseren krijgen Eef en ik maar weinig. Zeker de laatste dagen zijn we erg veel onderweg geweest. En dat eist zijn tol. Al na een paar dagen voelde ik me beroerd, geen eetlust, diarree en het gevoel van een steen in mijn maag.........de bekende symptonen. Eenmaal op JET aangekomen (vorige week woensdag) voelde ik me stukken beter. Het voelt hier iets minder warm aan, misschien is dat t. Eef en ik zijn wel vaak moe, van t ene op t ander moment zijn we al onze energie kwijt en kunnen we midden op de dag gerust even slapen. Toch slapen we ’s nacht prima, met uitzondering van de nacht dat onze kamer vol zat met vliegende megamieren. Slaapt niet fijn als je je muskietennet niet op kan hangen en je telkens een megamier in je nek of mond voelt.
De vermoeidheid, de vele indrukken en het eten hebben bij een aantal jongeren ook hun tol ge-eist. Slaaptekort, moeite hebben met t eten, je energieloos voelen........zijn ook Evi en Claudia niet onbekend meer. Maar op dit moment voelt iedereen zich goed en vermaakt men zich op alle projecten prima.
Maandagavond waren we nog in Puducherry en vertelden Evi, Ninja, Claudia en Rik enthousiast over hun eerste dag op Jwala Home en de Transit School. Op beide projecten gaan zij hun draai wel vinden.
Woensdag zijn Eef en ik naar JET vertrokken. Eindelijk zouden we “onze” kids weer gaan zien en natuurlijk de nieuwbouw. De kids stonden ons samen met Lieke en Carlijn enthousiast op te wachten.
Het was de bedoeling dat ’s avonds alle kinderen zouden gaan overhuizen naar t nieuwe gebouw. Helaas stak een flinke onweersbui daar een stokje voor. Met z’n allen zaten we nog een laatste keer te schuilen in de kleine armoedige schuur.
Ik ontmoette ook het buurjongetje van JET. Ik ken hem, zijn zusje, moeder en oma sinds ik hier kom, dat is dus zo’n 3 jaar. In januari vertelde Raja me dat de moeder AIDS had en dat t steeds slechter met haar ging. De 2 kinderen wisten van niets. Een paar maanden geleden is ze gestorven. Haar dochtertje wordt opgevangen door familieleden ergens ver weg en het zoontje woont nog hier met zijn oma. Hij begroette me vrolijk en vertelde er niets over. Ik deed maar net of ik van niets wist. Vind dat toch altijd moeilijk, misschien wil hij er juist wel graag over vertellen.
Zoals vanouds werden we donderdag gewekt door de kinderstemmetjes op JET. Geen mooiere wekker dan dat! Carlijn en Lieke zijn verder gegaan met de schilderingen op een muur van het nieuwe gebouw. Ze hebben de kinderen tekeningen laten maken, er een aantal uitgezocht en zijn die samen met de kinderen uitvergroot op de muur aan t zetten. Wordt echt prachtig!
Na de lunch in t oude gebouwtje maakte Lieke nog een flinke kopstoot tegen een betonnen balk. Het schuurtje is nogal laag en als je in je enthousiasme dat even vergeet, dan kan je dat een flinke buil (of in dit geval deuk) opleveren. Nu hangt er een A4-tje met daarop: “Liekes hoofdpijn punt”.
Ondanks dat we er de hele dag de tijd voor hadden gingen we pas na t avondeten verhuizen. De kinderen hadden slaap, maar eerst moesten de koffers, wat bankjes en andere spullen overgebracht worden naar het nieuwe gebouw, zo’n 3 a 4 km. verderop. Dat gebeurde in 2 ritjes met een krakkemikkerig vrachtwagentje. De kinderen keken uit naar hun nieuwe verblijf, maar voor sommigen was het best moeilijk om hun vertrouwde plekje te verlaten. De familie van Raja was best een beetje verdrietig. Zij zullen in ieder geval de komende jaren nog in t oude gebouwtje blijven wonen en zullen de kinderen behoorlijk missen, ook al zijn ze snel bij t nieuwe gebouw.
Vrijdag 31 juli was Rik jarig, vandaar dat Eef en ik weer naar Puducherry afreisden. Rik werd behoorlijk in t zonnetje gezet en wij hebben hem in t (Indiase) nieuw gestoken. Stond hem prachtig!
Een dag later zijn we naar Madurantakam gegaan voor een bezoekje aan Roel en Lorenzo. Zij waren net bezig met een spelletjesmiddag (Holland Day). Verder vermaken ze zich prima op het project van Don Bosco.
Met de trein zjjn we ’s middags naar Chennai vertrokken om daar een aantal vrienden van mij te bezoeken. In de trein tegenover ons zat een vrouwtje met een afgrijselijk gebit. Ik zat met mn ogen dicht muziek te luisten en net toen ik mn ogen even open deed, tufte ze door het raam naar buiten. Niet een klein kloddertje spuug, maar een hele waterstraal kwam er uit. Ik zie dat mensen regelmatig doen en vraag me werkelijk af waar ze dat toch vandaan halen. Eens kijken of ik er goed in kan worden! Eerst maar eens met een flinke slok water proberen! Hoop niet dat jullie onpasselijk worden van dit soort verhalen, maar wij zien dagelijkse dit soort smakelijke dingen! Wees gerust, ik laat t hierbij.
Met Jerry en Thomas hebben we 2 leuke dagen in Chennai gehad. Thomas verraste ons met een mooie kamer, gelegen op de 3e verdieping van het project waar hij werkzaam is, met een prachtig uitzicht op zee. Een lekker avondbriesje, ligstoelen en een coctailtje.........ik heb er alleen van kunnen dromen, was te moe om t echt te organiseren!
Gisteren zijn we weer, na 7,5 uur per bus onderweg te zijn geweest, op JET aangekomen. Vanochtend hebben Raja en zijn vader een ongeluk met de motor gehad. En werd nogal wat heen en weer gereden naar t ziekenhuis en Josephine, Ruby en Joy waren in tranen. Wij dachten minstens dat Raja’s vader ernstig gewond in t ziekenhuis lag, maar het blijkt mee te vallen. Zojuist was hij even hier, nu is hij voor onderzoek weer naar t ziekenhuis. Beiden zijn gewond aan hun been, Raja’s vader heeft waarschijnlijk nog een vinger gebroken.
Ik had gepland vandaag Kindia-werk met Raja te doen en morgen een bezoekje te brengen aan Jeyakodie, het meisje dat ik terug naar JET wil zien te krijgen zodat ze verder kan studeren. Maar dit wordt natuurlijk even uitgesteld.
Donderdag is het alweer tijd voor een evaluatie in Puducherry met alle jongeren. Daarna gaan ze van project wisselen. De tijd vliegt!
Groetjes, Annemieke
De vermoeidheid, de vele indrukken en het eten hebben bij een aantal jongeren ook hun tol ge-eist. Slaaptekort, moeite hebben met t eten, je energieloos voelen........zijn ook Evi en Claudia niet onbekend meer. Maar op dit moment voelt iedereen zich goed en vermaakt men zich op alle projecten prima.
Maandagavond waren we nog in Puducherry en vertelden Evi, Ninja, Claudia en Rik enthousiast over hun eerste dag op Jwala Home en de Transit School. Op beide projecten gaan zij hun draai wel vinden.
Woensdag zijn Eef en ik naar JET vertrokken. Eindelijk zouden we “onze” kids weer gaan zien en natuurlijk de nieuwbouw. De kids stonden ons samen met Lieke en Carlijn enthousiast op te wachten.
Het was de bedoeling dat ’s avonds alle kinderen zouden gaan overhuizen naar t nieuwe gebouw. Helaas stak een flinke onweersbui daar een stokje voor. Met z’n allen zaten we nog een laatste keer te schuilen in de kleine armoedige schuur.
Ik ontmoette ook het buurjongetje van JET. Ik ken hem, zijn zusje, moeder en oma sinds ik hier kom, dat is dus zo’n 3 jaar. In januari vertelde Raja me dat de moeder AIDS had en dat t steeds slechter met haar ging. De 2 kinderen wisten van niets. Een paar maanden geleden is ze gestorven. Haar dochtertje wordt opgevangen door familieleden ergens ver weg en het zoontje woont nog hier met zijn oma. Hij begroette me vrolijk en vertelde er niets over. Ik deed maar net of ik van niets wist. Vind dat toch altijd moeilijk, misschien wil hij er juist wel graag over vertellen.
Zoals vanouds werden we donderdag gewekt door de kinderstemmetjes op JET. Geen mooiere wekker dan dat! Carlijn en Lieke zijn verder gegaan met de schilderingen op een muur van het nieuwe gebouw. Ze hebben de kinderen tekeningen laten maken, er een aantal uitgezocht en zijn die samen met de kinderen uitvergroot op de muur aan t zetten. Wordt echt prachtig!
Na de lunch in t oude gebouwtje maakte Lieke nog een flinke kopstoot tegen een betonnen balk. Het schuurtje is nogal laag en als je in je enthousiasme dat even vergeet, dan kan je dat een flinke buil (of in dit geval deuk) opleveren. Nu hangt er een A4-tje met daarop: “Liekes hoofdpijn punt”.
Ondanks dat we er de hele dag de tijd voor hadden gingen we pas na t avondeten verhuizen. De kinderen hadden slaap, maar eerst moesten de koffers, wat bankjes en andere spullen overgebracht worden naar het nieuwe gebouw, zo’n 3 a 4 km. verderop. Dat gebeurde in 2 ritjes met een krakkemikkerig vrachtwagentje. De kinderen keken uit naar hun nieuwe verblijf, maar voor sommigen was het best moeilijk om hun vertrouwde plekje te verlaten. De familie van Raja was best een beetje verdrietig. Zij zullen in ieder geval de komende jaren nog in t oude gebouwtje blijven wonen en zullen de kinderen behoorlijk missen, ook al zijn ze snel bij t nieuwe gebouw.
Vrijdag 31 juli was Rik jarig, vandaar dat Eef en ik weer naar Puducherry afreisden. Rik werd behoorlijk in t zonnetje gezet en wij hebben hem in t (Indiase) nieuw gestoken. Stond hem prachtig!
Een dag later zijn we naar Madurantakam gegaan voor een bezoekje aan Roel en Lorenzo. Zij waren net bezig met een spelletjesmiddag (Holland Day). Verder vermaken ze zich prima op het project van Don Bosco.
Met de trein zjjn we ’s middags naar Chennai vertrokken om daar een aantal vrienden van mij te bezoeken. In de trein tegenover ons zat een vrouwtje met een afgrijselijk gebit. Ik zat met mn ogen dicht muziek te luisten en net toen ik mn ogen even open deed, tufte ze door het raam naar buiten. Niet een klein kloddertje spuug, maar een hele waterstraal kwam er uit. Ik zie dat mensen regelmatig doen en vraag me werkelijk af waar ze dat toch vandaan halen. Eens kijken of ik er goed in kan worden! Eerst maar eens met een flinke slok water proberen! Hoop niet dat jullie onpasselijk worden van dit soort verhalen, maar wij zien dagelijkse dit soort smakelijke dingen! Wees gerust, ik laat t hierbij.
Met Jerry en Thomas hebben we 2 leuke dagen in Chennai gehad. Thomas verraste ons met een mooie kamer, gelegen op de 3e verdieping van het project waar hij werkzaam is, met een prachtig uitzicht op zee. Een lekker avondbriesje, ligstoelen en een coctailtje.........ik heb er alleen van kunnen dromen, was te moe om t echt te organiseren!
Gisteren zijn we weer, na 7,5 uur per bus onderweg te zijn geweest, op JET aangekomen. Vanochtend hebben Raja en zijn vader een ongeluk met de motor gehad. En werd nogal wat heen en weer gereden naar t ziekenhuis en Josephine, Ruby en Joy waren in tranen. Wij dachten minstens dat Raja’s vader ernstig gewond in t ziekenhuis lag, maar het blijkt mee te vallen. Zojuist was hij even hier, nu is hij voor onderzoek weer naar t ziekenhuis. Beiden zijn gewond aan hun been, Raja’s vader heeft waarschijnlijk nog een vinger gebroken.
Ik had gepland vandaag Kindia-werk met Raja te doen en morgen een bezoekje te brengen aan Jeyakodie, het meisje dat ik terug naar JET wil zien te krijgen zodat ze verder kan studeren. Maar dit wordt natuurlijk even uitgesteld.
Donderdag is het alweer tijd voor een evaluatie in Puducherry met alle jongeren. Daarna gaan ze van project wisselen. De tijd vliegt!
Groetjes, Annemieke
-
04 Augustus 2009 - 18:48
Jan:
Nu heb ik je verhaal wél gelezen en het is weer lekker leesbaar en informatief. Het is zeer geruststellend dat alles zo goed verloopt, buiten het ongeluk van Raja en John dan. Ben erg benieuwd naar jullie evaluatie de komende dagen, maar heb er alle vertrouwen in. Doe de groeten aan "Eef" - waar is Eefje gebleven, en natuurlijk aan al die kanjers. Ook veel groetjes aan Raja en familie en wens ze beterschap. Geniet ! -
04 Augustus 2009 - 19:21
Marij:
Ik dacht al, waar blijven je verhalen, maar wist natuurlijk wel dat je 't erg druk hebt. Fijn dat alles goed gaat, ook met je "jeugd". Geniet er nog van en met alles heel veel succes. Groeten aan alle anderen, jullie doen fantastisch werk! -
04 Augustus 2009 - 19:22
YM:
Heeeeeeeeee Miekie,
Weer een heerlijk verhaal om te lezen. Blij dat alles zo goed verloopt met de jongeren. Wens Raja en zijn vader (en Lieke met haar hoofdpijn) van harte beterschap van ons.
Hopelijk kun je snel naar Jeyakodie, want ik hoop zo dat het je gaat lukken haar terug te krijgen. We wachten hier vol spanning op een goede afloop.
Ik heb jullie afgelopen week een aantal keren proberen te bellen, maar ik kwam er niet door. Helaas !
Volgende week moet de kopie voor W & D ingeleverd zijn. Ik kan deze mail, eventueel wat ingekort, als je het goed vindt doorsturen. Je kunt me natuurlijk ook een kort stukje mailen. Ik wacht even je reaktie af.
Liefs, groeten aan allemaal. Kus voor jou en Carlijn ! -
04 Augustus 2009 - 20:52
Rianne:
Heey Vrouwke,
Lekker he dat eten daar ;) ik ben blij dat je steeds toch weer redelijk snel fit bent. Doorbijten kun je, dus alles komt goed!
Hier heb ik 4 dagen carnaval gevierd (3 dagen Zeelst en 1 dag Ehv) echt super!!! Morgen gewoon werken dus ik hou het kort.
Veel plezier nog daar.
Gr ander vrouwke ;) -
05 Augustus 2009 - 08:36
Sonja:
wanakam Annaimika,
Knap hoor, al dat gereis tussen de projecten in die hitte. Ik weet zelf hoe intensief en vermoeiend dit is. Het is zo leuk om te lezen wat je allemaal aan het doen bent! Ga je nog naar Trichy?
Wens Raju en vader beterschap! groet aan Josphine en de kids. Geniet ervan! -
05 Augustus 2009 - 13:05
Sjoerd Vangangelt:
Wat een verhaal, wat hebben jullie veel gedaan! Hardstikke goed van je om overal een vinger aan de pols te houden. Nou binnenkort komen jullie weer met zijn allen bij elkaar en kunnen jullie de eerste ervaringen uit gaan wisselen. Ik begrijp van Jan dat sommigen nog geen tijd hebben om een berichtje of verslag te maken omdat ze zo zinvol en druk bezig zijn. Je kunt trots zijn op deze groep want jullie zetten echt de zaak in beweging daar. Veel succes en plezier nog de komende tijd. Veel groeten aan iedereen! (maar denk af en toe ook aan jezelf en neem die coctail op dat terras met uitzicht op zee, al is het maar een uurtje....) Groeten van Sjoerd en Jeanine -
05 Augustus 2009 - 17:36
Corry:
Hoi annemieke
Wat maak je weer een boel mee,lees met genoegen je verhaal,
fijn dat het goed gaat met de groep
geniet er zelf ook een beetje van
groetjes ,Corry -
05 Augustus 2009 - 17:44
Han Coolen:
Annemieke,
je reisverslag gelezen. Geweldig wat jullie daar doen en meemaken. Petje af!! Veel"werk"plezier en tot het volgende verslag.
Groetjes Han -
05 Augustus 2009 - 18:50
YBC:
Hee Annemieke,
Toch weer gelukt er een pakken en meelevend verhaal van te maken. Roeping gemist !! Ook vanuit het hoge noorden blijf ik je volgen.
Veel succes en tot snel weer. -
06 Augustus 2009 - 11:28
Fam Brugmans:
Hoi allemaal,
Wij zijn momenteel in Italie en ook daar valt de verbinding dus uit! Hebben net 2x geprobeerd een berichtje te sturen naar Lieke maar in beide gevallen werd er niet gepost, dus zo dan maar. In de hoop dat Lieke in ieder geval weet dat het ook met ons goed gaat. Wat een pech die bult! Het zal ook eens niet zo zijn met haar! Dikke kus er op en ben voor de rest zuinig op jezelf! Hier gaat het goed: kleine camping, Nederlanders die contact maken met onze boys, veel zwemmen en kanoen en ijs eten. We hopen gauw weer iets van Lieke te lezen op de site van de groepsreis. Dikke knuffel en de hartelijke groeten voor jullie allemaal! Houd je haaks en stop alle ervaringen in de rugzak om mee te nemen naar huis! Erik, Désirée, Rens en Maarten -
06 Augustus 2009 - 11:42
Fam. Brugmans:
Hoi Annemieke, even een reactie op jouw verhaal. Heerlijk om weer te lezen! Let jij ook een beetje op jezelf? We begrepen van Lieke al dat het moeilijk afspraken maken is bij jullie, maar jullie hebben wel pech hoor. Gaat het nu goed met Raja en haar vader? Een hele belevenis denken we: een ziekenhuis in India. Fijn dat jullie vandaag weer even met elkaar kunnen acclimatiseren en ervaringen kunnen uitwisselen. Wij zijn nu 4 dagen in Italie en het voelt al heel lang. Voor jullie zal het nog veel extremer zijn. Kunnen jullie nog de geuren, kleuren, gezichten en landschappen van Nederland naar voren halen? We hopen dat jullie genoeg foto's maken zodat ook wij begrijpen hoe het voor jullie is geweest. Dit zal nog weken na jullie thuiskomst door werken! Ben zuinig op jezelf en op elkaar. We zijn en blijven trots op jullie wereldburgers!! (en doe je Lieke ook de groetjes van Perry?) Keep smiling en be yourself!. Groetjes, Erik, Désirée, Rens en Maarten.
-
06 Augustus 2009 - 19:32
Kleine NichtjeH:
Hallo lief tantetje, we moeten wel een beetje lachen om wat je soms allemaal opschrijft, Lieke heeft vast erge hoofdpijn gehad maar als we het zo lezen, moet we wel lachen...domdom! Fijn dat het zo goed met jullie gaat! Ik ben afgelopen maandag ook hard gevallen op de stoep bij oma en heb een schram op mn voorhoofd, ook au dus! Mama heeft jouw witte schoentjes van de week bij me aan gedaan maar ik kon er niet op lopen, haha... Veel oefenen dus! Maandag gaan we op vakantie, als we dan terug komen, ben jij ook weer thuis! Gelukkig maar, dan zien we elkaar snel he?!
Dikke, dikke kus van Esmée en van papa en mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
