India en ik
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
13 Augustus 2009 | India, New Delhi
Wat is het toch, dat ik steeds weer terug wil naar India? Zijn het echt alleen de kinderen, of blijft het land me toch ook fascineren? Op vele momenten verlang ik naar Nederland….de koelte, een frisse douche, een schoon en zacht bed en eten waarvan ik geen diarree krijg. Ik voel me dan echt een verwende Nederlander. Want hoe confronterend is het als ik, terwijl die gedachten door mijn hoofd spoken, struikel over mensen die op de grond liggen of ik aangeklampt word door een zwervertje van nog geen 5 jaar oud. Aan de ene kant besef ik dat ik blij mag zijn het vele malen beter te hebben getroffen dan de meeste mensen hier, aan de ander kant realiseer ik me ook dat ik door de confrontatie met deze armoede, hier nooit voor langere tijd zal kunnen wonen. Maar wel wil ik telkens weer terug.
Schuldgevoel? Nee, ik besef heel goed dat ik door hier te komen niet de hele wereld kan veranderen. India? Nee, toch niet, het land blijft me verwonderen maar maakt me (lichamelijk en geestelijk) ook zo moe.
Mijn vrienden en India-familie hier? Nee, natuurlijk vind ik het fijn ze weer te zien, maar via Internet is het tegenwoordig zo goed communiceren dat het niet de reden is om ieder jaar naar India te gaan. Toch de kinderen? Ja, ik denk t wel. Door hen zie ik welk verschil ik, Kindia, wij met z’n allen kunnen maken. Van de kinderen krijg ik zoveel terug: liefde, plezier en voldoening.
Nirmala bijvoorbeeld. In de laatste Kindianieuws heb ik een stukje over haar geschreven. Ze is beperkt lichamelijk gehandicapt door de ziekte polio, waardoor ze op het project JET is gekomen. Haar ouders zijn erg arm en konden niet voor haar zorgen. In april heeft ze de 10e standard voltooid en daarna is ze terug gegaan naar huis, naar de armoedige omstandigheden waar ze vandaan kwam. JET heeft niet de financien om haar verder te laten studeren. Al jaren heb ik de wens om kinderen 1 op 1 te sponsoren. Voor mij was dit dus de unieke kans om hiermee via Kindia te beginnen. Nirmala is nu terug op JET en heeft ervoor gekozen om naaister te worden. Die opleiding duurt een jaar. Eergisteren is ze begonnen en gisteren kwam ze trots haar eerste zelfgestikte lapje stof laten zien. Daarna zal ze waarschijnlijk een opleiding gaan doen waarmee ze in de zorg voor geestelijke gehandicapten kan gaan werken. Vorig jaar heb ik haar meegenomen naar Jwala Home, waar geestelijke gehandicapten meisjes en vrouwen worden opgevangen. Nirmala deed het zo goed daar! Deze opleiding zou dus zo goed voor haar zijn. Bovendien kan ze dan op JET gaan werken want dit project heeft de wens om in de toekomst niet alleen lichamelijk gehandicapte, maar ook geestelijk gehandicapte kinderen op te vangen.
Voor mij is deze reis pas echt geslaagd als t me lukt om Nirmala’s vriendinnetje Jeyakodie ook naar JET terug te halen. Daarvoor zal ik echter haar aan alcohol verslaafde vader moeten zien te overtuigen. Misschien een onmogelijke taak, maar wat heb ik te verliezen? De bedoeling is om Jeyakodie begin volgende week op te gaan zoeken.
De jongeren zijn allemaal alweer een aantal dagen bezig op hun 2e project. Eef en ik zijn gisteren van JET naar Chennai gegaan. Een reis van 8 uur, met verschillende bussen. Gelukkig weten we ondertussen aardig te weg te vinden op de busstations. Zo’n dag reizen kost ons heel veel energie. Het reizen maakt moe, maar ook de warmte slurpt de energie uit je lichaam. Maar een uurtje slaap zorgt ervoor dat we weer energie hebben om te doen wat we willen doen.
Mijn vriendinnetje Jenica en haar familie, die in Chennai wonen, waarschuwden ons voor ‘a disease’ dat Chennai heeft bereikt en waaraan een paar dagen geleden een jongetje is gestorven. Wij denken dat t om de Mexicaanse griep gaat, hebben op internet informatie proberen te vinden, maar meer duidelijkheid krijgen we niet. Andere vrienden hier zeggen dat we drukke plaatsen moeten vermijden en voorzichtig zijn, dus dat doen we!
Morgen reizen we naar Madurantakam waar Evi en Ninja zijn en dan naar Puducherry om met Roel, Lieke, Lorenzo en Carlijn bij te kletsen. Zaterdag gaan we dan weer naar JET, waar we ons veruit het meeste thuis voelen. Rik en Claudia zijn daar nu ook en vermaken zich daar prima.
De tijd vliegt voorbij. Er staan nog een aantal dingen op t programma. Zo ga ik zondag mijn India-familie in Trichy bezoeken, komt mijn verjaardag er aan en wordt het nieuwe gebouw van JET officieel geopend op een van de dagen dat we met de hele groep op JET zijn. Voordat ik t weet staan we weer op t vliegveld in Dusseldorf. Dus ik ga nu de zon maar eens trotseren en genieten van de dagen die we hier nog hebben.
Groetjes, Annemieke
Schuldgevoel? Nee, ik besef heel goed dat ik door hier te komen niet de hele wereld kan veranderen. India? Nee, toch niet, het land blijft me verwonderen maar maakt me (lichamelijk en geestelijk) ook zo moe.
Mijn vrienden en India-familie hier? Nee, natuurlijk vind ik het fijn ze weer te zien, maar via Internet is het tegenwoordig zo goed communiceren dat het niet de reden is om ieder jaar naar India te gaan. Toch de kinderen? Ja, ik denk t wel. Door hen zie ik welk verschil ik, Kindia, wij met z’n allen kunnen maken. Van de kinderen krijg ik zoveel terug: liefde, plezier en voldoening.
Nirmala bijvoorbeeld. In de laatste Kindianieuws heb ik een stukje over haar geschreven. Ze is beperkt lichamelijk gehandicapt door de ziekte polio, waardoor ze op het project JET is gekomen. Haar ouders zijn erg arm en konden niet voor haar zorgen. In april heeft ze de 10e standard voltooid en daarna is ze terug gegaan naar huis, naar de armoedige omstandigheden waar ze vandaan kwam. JET heeft niet de financien om haar verder te laten studeren. Al jaren heb ik de wens om kinderen 1 op 1 te sponsoren. Voor mij was dit dus de unieke kans om hiermee via Kindia te beginnen. Nirmala is nu terug op JET en heeft ervoor gekozen om naaister te worden. Die opleiding duurt een jaar. Eergisteren is ze begonnen en gisteren kwam ze trots haar eerste zelfgestikte lapje stof laten zien. Daarna zal ze waarschijnlijk een opleiding gaan doen waarmee ze in de zorg voor geestelijke gehandicapten kan gaan werken. Vorig jaar heb ik haar meegenomen naar Jwala Home, waar geestelijke gehandicapten meisjes en vrouwen worden opgevangen. Nirmala deed het zo goed daar! Deze opleiding zou dus zo goed voor haar zijn. Bovendien kan ze dan op JET gaan werken want dit project heeft de wens om in de toekomst niet alleen lichamelijk gehandicapte, maar ook geestelijk gehandicapte kinderen op te vangen.
Voor mij is deze reis pas echt geslaagd als t me lukt om Nirmala’s vriendinnetje Jeyakodie ook naar JET terug te halen. Daarvoor zal ik echter haar aan alcohol verslaafde vader moeten zien te overtuigen. Misschien een onmogelijke taak, maar wat heb ik te verliezen? De bedoeling is om Jeyakodie begin volgende week op te gaan zoeken.
De jongeren zijn allemaal alweer een aantal dagen bezig op hun 2e project. Eef en ik zijn gisteren van JET naar Chennai gegaan. Een reis van 8 uur, met verschillende bussen. Gelukkig weten we ondertussen aardig te weg te vinden op de busstations. Zo’n dag reizen kost ons heel veel energie. Het reizen maakt moe, maar ook de warmte slurpt de energie uit je lichaam. Maar een uurtje slaap zorgt ervoor dat we weer energie hebben om te doen wat we willen doen.
Mijn vriendinnetje Jenica en haar familie, die in Chennai wonen, waarschuwden ons voor ‘a disease’ dat Chennai heeft bereikt en waaraan een paar dagen geleden een jongetje is gestorven. Wij denken dat t om de Mexicaanse griep gaat, hebben op internet informatie proberen te vinden, maar meer duidelijkheid krijgen we niet. Andere vrienden hier zeggen dat we drukke plaatsen moeten vermijden en voorzichtig zijn, dus dat doen we!
Morgen reizen we naar Madurantakam waar Evi en Ninja zijn en dan naar Puducherry om met Roel, Lieke, Lorenzo en Carlijn bij te kletsen. Zaterdag gaan we dan weer naar JET, waar we ons veruit het meeste thuis voelen. Rik en Claudia zijn daar nu ook en vermaken zich daar prima.
De tijd vliegt voorbij. Er staan nog een aantal dingen op t programma. Zo ga ik zondag mijn India-familie in Trichy bezoeken, komt mijn verjaardag er aan en wordt het nieuwe gebouw van JET officieel geopend op een van de dagen dat we met de hele groep op JET zijn. Voordat ik t weet staan we weer op t vliegveld in Dusseldorf. Dus ik ga nu de zon maar eens trotseren en genieten van de dagen die we hier nog hebben.
Groetjes, Annemieke
-
13 Augustus 2009 - 10:47
YM:
Zo mooi, hoe jij steeds maar weer je gedachten op papier kunt zetten, ik voel helemaal met je mee en ben en blijf apetrots op onze dochter(s), die ervoor gekozen hebben steeds opnieuw toch weer die reis te maken en daar alle mogelijke hulp te bieden. Nee, de hele wereld kun je niet op je schouders nemen, maar elk kind dat door jullie todoen een betere toekomst krijgt is er toch weer een ! Vanuit Nederland worden jullie volop gesteund, omdat mensen weten dat hun geld rechtstreeks bij de kinderen komt, die het zo hard nodig hebben.
De 1 op 1 sponsoring zal daarom zeker van de grond komen. Hopelijk lukt het je Jeyakodie terug naar JET te halen, we blijven uitkijken naar een positief bericht hierover.
-
13 Augustus 2009 - 11:44
Els:
Lieve Annemieke,
Ik word altijd zo blij van je berichten, dat er mensen zijn die niet alleen praten maar ook doen...Ben trots dat ik je ken! Heel veel succes nog de komende dagen. -
13 Augustus 2009 - 14:31
YBC:
He Annemieke,
Weer gelukt een pakkende tekst en je gevoel weer te geven.
Je weet dat een 1:1 sponsoring mij enorm aanspreekt, je kunt me alvast bijschrijven.
Gr. en tot binnenkort -
13 Augustus 2009 - 16:01
Rianne:
Heeeey vrouwke,
Het klinkt allemaal erg goed, goed dat je het zo van je afschrijft. Maak er nog wat moois van daar want het is veel te snel voorbij. Maar hier staat wel iets anders klaar dan rijst, dus als je terug bent, ben je van harte welkom aan de nieuwe tafel bij Rianne in de tuin :)
Groetjes Rianne -
13 Augustus 2009 - 16:14
Sandra:
Hoi Annemieke!
Mooi om weer al jullie verhalen via Internet te kunnen volgen! Volgens mij heeft iedereen daar de tijd van z'n leven...! Trekken jij en Eefje het nog een beetje met al die busreizen? Ik word al moe als ik erover lees... :-)
Heel veel succes met alles maar vooral; geniet ervan! Ik ga morgen weer naar Italië maar ik spreek je in de kerstvakantie weer!
Groetjes ook aan de rest!
x -
13 Augustus 2009 - 17:07
Wilma:
Heb wederom met bewondering je berichtje gelezen, je weet hoe ik over jou en je inzet daar denk. Geweldig.
Het ga je goed, maak er nog een fijne tijd van en succes met het regelen, organiseren enz. van alles.
Wilma en Peter -
13 Augustus 2009 - 22:10
Han Coolen:
Hoi Annemieke, even een reactie op je verslag. Geweldig wat julle meemaken en doen. De tijd begint inderdaad op te schieten. Als ik het goed begrijp, vier je je verjaardag daar. Dat zal ook wel een hele happening worden.
Succes nog voor de komende dagen en tot een volgende keer. groetjes. -
14 Augustus 2009 - 10:20
Harrie Kanters:
Hoi Annemieke,
Nog gefeliciteerd met je verjaardag. We zijn met de groep SNI-2009 net weer terug uit India. Dus ik kan mij best indenken hoe jij je nu voelt. Maak er weer een mooie tijd van voor de kinderen.
Liefs en groetjes, Harrie -
15 Augustus 2009 - 14:07
Jan:
weer een mooie persoonlijke weergave wat je bezig houd. Heel veel succes om Jeyakodie terug te halen, zij verdient het maar jij ook..de reis is écht wel geslaagd ook als het niet lukt, maar we hopen allemaal dat het wel lukt. Groeten uit Washington. -
17 Augustus 2009 - 10:46
Jitteke:
Ohh wat ben ik toch jaloers op jullie allemaal! Heel leuk om alles te lezen, maar ik snap wat je bedoelt... India je vind het fantastisch maar oh zo vermoeiend... Ik hou het helemaal bij en ben blij at alles zo goed gaat... doe alsjeblieft de groetjes van mij aan father majella en alle andere!
Tot snel -
17 Augustus 2009 - 12:16
Monique:
Hoi Annemiekske, ik kan me voorstellen dat je je af en toe afvraagt wat je daar elke keer gaat doen, je verhalen geven een duidelijk antwoord daarop hoor!! Die kinderen daar betekenen zoveel voor je en jij ook heel veel voor hun. Ze mogen blij zijn met zo'n blanke (totaal niet opvallende..) hollandse :) die daar zoveel voor hun doet, petje af hoor! Ook super hoe je de groep begeleid en om te lezen hoe goed het met ze gaat en hoeveel plezier ze hebben. Veel succes nog de komende dagen daar en ik ben benieuwd wat voor feestje je daar nog gaat krijgen overmorgen, haha.
In afwachting van je volgende verhaal, liefs Monique -
17 Augustus 2009 - 22:02
Anne:
Het is een drukke en vermoeiende reis met al dat heen en weer gereis. Maar je kunt het zoals gewoonlijk weer erg boeiend op papier zetten. Ook al kun je niet in je eentje de hele wereld veranderen, één ding staat als paal boven water en dat is dat je iedere keer als je naar India gaat een hoop kinderen erg blij maakt en veel goede dingen doet. Wij als Kindia kunnen dan ook zeker ons steentje bijdragen om de kinderen op onze projecten in India een betere toekomst te kunnen bieden.
De tijd vliegt voorbij dus geniet nog van de kleine week dat je nog in India bent. En geniet vooral van je verjaardagsfeestje, je hebt je cadeautjes toch niet al stiekem uitgepakt, he?
Tot snel,
Veel liefs Anne -
18 Augustus 2009 - 17:52
Han Coolen:
Hoi Annemieke, ik wil niet alleen reageren op je verslag, maar je alvast feliciteren met je 30e verjaardag morgen. Een kroonjaar zoals ze dat noemen. Maak er een heel fijne en gezellige dag van. En dan over een paar dagen thuis nog eens overdoen met je familie en kennissen. Groetjes. -
18 Augustus 2009 - 20:21
Yya:
Hoi Annemieke,
Volgens de Iniase tijd op deze site ben je nu dus jarig!
Van harte proficiat met je 30e!!! Heel veel plezier op deze speciale dag met al Indiase vriendjes, vriendinnetjes en je reisgenoten. -
18 Augustus 2009 - 20:41
Yyra:
Da's even moeilijker he. Waar is die afkorting nu weer van. Esmee kent deze onder de naam rot (die andere is ot)Ook namens deze "a" van harte gefeliciteerd met je verjaardag. En geniet nog even van alles in India. -
20 Augustus 2009 - 10:47
Fam. Brugmans:
Nog van harte gefeliciteerd met je 30e jaar! (We zijn vannacht terug gekomen uit Italie en reageren daarom wat laat maar niet minder gemeend)We wensen je veel wijsheid en geluk toe, maar vooral veel innerlijke rust.
Maak er nog een paar goede dagen van in India en laat een beetje van jezelf daar achter, maar neem weer veel van jezelf mee terug! Je hebt weer veel mooie parels in India neergelegd en die hebben veel waarde! -
20 Augustus 2009 - 13:04
Monique:
Ha Annemieke,
nog super gefeliciteerd :) met je 30ste verjaardag xxx!!! En in gepaste stemming gevierd? Ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Liefs Monique -
23 Augustus 2009 - 15:01
Anjo Wijgergangs:
Na een telefoontje van Eefje, dacht ik eraan om weer eens op jou site te gaan kijken omdat Eefje tot nog toe niets bij heeft gehouden. Je schrijft zo mooi over het wel en wee daar dat het me een brok in mijn keel bezorgt en begrijp dat elke bijdrage heel, heel welkom is. Veel succes met alles enalle plannen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
