Een beetje stiller hier......
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
26 Februari 2014 | India, Chinna Salem
Zondagavond 21.30 uur…….een ‘veranda’ vol met mijn Nederlandse vrienden en familie. Mam, Piet, Eefje, Geertje, Hans en Sonja…..allemaal zijn ze er en genieten we nog na van een hele bijzondere dag. Het enige wat nog ontbreekt is een fris biertje en een borrelnootje. Maar alcohol wordt hier op JET niet geschonken. Ik besef me hoezeer ik ervan geniet dat we op dit moment hier allemaal samen zijn. Hoe bijzonder is dit ‘Hollandse’ samenzijn, zo ver weg in India, met zo’n andere wereld om ons heen.
We hebben een hele mooie dag achter de rug. ’s Ochtends is de familie naar de kerk gegaan met mam en Piet. Met een smoesje hadden we er voor gezorgd dat ook Geertje mee ging. Zodat Eef en ik met de kinderen een klaslokaal konden versieren voor Geertjes verjaardag. Vlak voordat iedereen terugkwam van de kerk arriveerden Hans en Sonja ook.
Na een ‘happy-birthday’ song en een zeer verraste Geertje, vond de opening van het nieuwe tehuis plaats. Het gebouw is nog niet helemaal klaar, maar dankzij kei hard werken door alle werkers kon vanmiddag toch het lintje doorgeknipt worden.
Een speech van de vader van Raja, een woordje van Raja, de zegening van Pastor Piet, het doorknippen van het lint door mijn moeder, de onthulling van het bord met alle sponsors door mij en de overhandiging van de 4-daagse groepsmedaille door Eef, Hans en mij maakten van de opening een hele speciale gebeurtenis. De foto’s zeggen meer dan ik met woorden kan schrijven, dus ik zal gauw wat plaatjes bijvoegen.
Een dag later doen we het spelletje Halli Galli, een paar kids en ik en we maken plezier. Plotseling zie ik Ruth verstarren en volgt er een woordenwisseling met haar broertje Gabriel. Ik kan het niet volgen maar ineens worden er rake klappen uitgedeeld tussen broer en zus. Ik haal ze uit elkaar en probeer Ruth wat te kalmeren. Eefje ontfermt zich over Gabriel die tranen met tuiten huilt. Het lijkt alsof er heel wat woede en verdriet in dat mannetje opgekropt zit.
Zus Ruth heeft vaak een zorgelijke en serieuze blik op haar gezicht. Ik heb geen idee wat er dan in haar koppie omgaat. Josephine vertelde me dat Ruth (13 jaar), en haar broertjes Gabriel (10 jaar) en Noah pas een week op het project zijn. Hoe oud kleine Noah is weten we niet precies. Als je hem zo ziet geef je hem nog geen twee jaar, maar volgens zijn zus is hij al vier jaar. Hun verhaal is enigszins ingewikkeld. Samengevat is hun vader er met een ander vrouw vandoor gegaan en hun moeder met een andere man. Deze man wilde echter de kinderen niet erkennen. Ze werden iedere dag op het treinstation afgezet om te bedelen en op een dag heeft hij ze niet meer opgehaald. Een politieman heeft ze naar familieleden gebracht, maar deze mensen hadden ook niet veel goeds in de planning voor deze kids. Vooral Ruth moest hard werken en geen van de kinderen ging naar school. Ongeveer een maand geleden wilde haar familie Ruth als slaaf verkopen. Via een oud-student van JET, die in de buurt woonde, hoorde Ruth van dit project en smeekte ze haar familie dagenlang om haar niet als slaaf te verkopen. Eén vrouw had met haar te doen en bracht te kinderen naar JET. Raja heeft de familie laten ondertekenen dat ze akkoord gingen met hun verblijf hier en dat ze de kinderen niet terug zouden halen.
Voor het eerst van haar leven mogen Ruth en haar broertjes kind zijn. Voor het eerst zagen we Ruth stralen en schaterlachen toen we afgelopen donderdag een dagje naar het strand gingen. Onbetaalbaar waren haar pretoogjes…….
Het dagje zee was voor iedereen een topdag. Behalve onze kids van JET, had Sonja geregeld dat de meiden van Jwala Home ook naar het strand kwamen. In totaal waren we met een club van ruim 70 mensen. Eefje, Geertje en ik ontkwamen er niet aan om zeiknat te worden.
Mam en Piet waren er ook bij. Hun eerste kennismaking met de kids deze dag was prachtig: “Hi mama, hi Pastor Piet”!
Na de lunch wilde we de kinderen nog een uurtje laten spelen in een nabijgelegen speeltuin. Binnen enkele minuten lag echter 70% van de kids in de bus te slapen. We besloten daarom maar weer lekker naar huis te gaan.
Naast me lag Kitana te slapen, een meisje van 10 jaar. Ik kende haar nog niet, ze is afgelopen jaar op JET gekomen. Een schat van een kind, rustig, lief, af en toe op zoek naar aandacht. Haar vader en haar zus zijn niet lang geleden gestorven aan aids. Moeder werkte bij een familie in de huishouding. Maar ze werd ook ziek, ziek in haar hoofd, gestoord….ik weet niet goed hoe ik het moet noemen. Ze werden op straat gezet en zwierven wat rond tot moeder niet meer overeind kwam en bij elke toenadering Kitana een klap gaf. Na een week bekommerde iemand zich om hen en Kitana vertelde dat haar moeder zo al een week deed en ze er helemaal niets van snapte. Deze man bracht moeder naar het ziekenhuis en Kitana, vol met schrammen en blauwe plekken, naar JET.
Kitana wordt langzaam weer een blij meisje en denkt dat haar moeder in het ziekenhuis aan het opknappen is. Helaas is het anders…… moeder is al snel na de ziekenhuisopname overleden. Omdat Kitana nog zo jong is en omdat ze onlangs al haar vader en zus is verloren durven Raja en Josephine het nog niet aan om haar dit verdrietige nieuws te vertellen. Ze zijn bang dat ze er aan onderdoor zal gaan en wachten daarom tot ze wat ouder is. Binnenkort zal wel onderzocht worden of Kitana ook besmet is met het HIV-virus.
Het wordt een beetje stiller hier op JET. Hans en Sonja zijn na een nachtje weer vertrokken en ons mam en Piet zijn vanochtend om 5.00 uur aan hun reis naar huis begonnen. Het afscheid van hen met de kinderen en speciaal met Piets sponsorkind Xavier was zo ontroerend. De eerste traantje zijn dan ook alweer gevloeid.
Op het moment dat ik dit stukje schrijf zit Eef naast me in haar boekje te schrijven. Maar tegen de tijd dat jullie dit stukje lezen (kan even duren, we hebben al dagen geen internet) is Eef ook vertrokken. Maar Geertje en ik gaan nog even samen hier genieten en Hans en Sonja zien we eind van de week nog.
Lieve mam en Piet, ik vond het echt super fijn dat jullie hier waren en wat mij betreft had jullie bezoekje aan JET best wat langer mogen duren. Maar het was goed zo. De opening was heel mooi, het dagje uit geweldig en jullie kennen nu mijn wereldje en mijn familie in India. Thanks xxx.
Lieve Eef, ik mis je!!!! Wat heb jij het hier geweldig gedaan! Je bent van JET gaan houden en de kids en familie zijn van jou gaan houden. Hoe kan het ook anders. Wat bijzonder vond ik het om na onze ´4daagse-worsteling’, nu dit samen mee te maken. Onze brommerritjes door het Indiase platteland, de stiekeme voorbereidingen voor Geertjes verjaardag, ff ‘shoppen’ in de kleine straatwinkeltjes van Nainar Palayam, Raja-time en Dutch time……..het was zo genieten! xxx
Groetjes, Annemieke
-
26 Februari 2014 - 12:43
Claudia:
Wat heb je het weer prachtig verwoord Annemieke! En zo te lezen zijn er weer een paar speciale kinderen gezegend met hun verblijf op JET. Hopelijk mogen ze lang blijven en kunnen ze een goede toekomst opbouwen. Heb je al gedacht aan je opdracht voor de foto's van onze sponsorkinderen?
Nog heel veel plezier en vooral blijven schrijven dat doet ons hier goed!
Kussies Claudia -
26 Februari 2014 - 13:03
Eric:
WAUW..... even slikken weer. -
26 Februari 2014 - 13:35
Janny:
Wat een verhalen brengen die kinderen mee! Goed dat inderdaad JET en andere instellingen bestaan om die kinderen weer kind te laten zijn. Het moet een heel goed gevoel geven! Weer een stapje verder met de opening van het nieuwe gebouw. Iedereen proficiat die zijn steentje hieraan heeft bijgedragen! -
26 Februari 2014 - 13:42
Clemy:
Kan niet anders zeggen dan prachtig beschreven. Wel vreemd nu het plots stiller wordt. Ik ben zo trots dat het tehuis nu geopend is, dat wij dit met z'n allen gerealiseerd hebben,magnefiek. Geniet van die fijne tijd daar en de vele mooie momenten. -
26 Februari 2014 - 13:42
Teun:
Pffff, heftige verhalen...
Maar des te meer voldoening kunnen jullie halen uit jullie goede werk!! -
26 Februari 2014 - 15:01
Hans En Sonja:
Ha Annemiek,
Wat een mooi verhaal toch weer! Het was inderdaad een hele bijzondere dag zondag.
Wij zijn net weer aangekomen in Pondi. Gezellig jullie donder dag en vrijdag te zien!
groetjes hans en sonja -
26 Februari 2014 - 15:37
Monique:
Zo wat zijn jullie daar aan het genieten maar ook de harde werkelijkheid onthoudt je ons niet en dat is ook de reden waarom je bent waar je bent en doet wat je doet, zo super!!
Wat is er een prachtig pand neergezet, wat zal dat ontzettend welkom zijn en veel gaan betekenen voor de mensen - kinderen daar. Het heeft een hoop gekost (oa. lopen 4-daagse...) maar dan heb je ook wat :-).
Fijn dat je nu hebt kunnen zien hoe het geworden is.
Geniet nog van je tijd daar samen met Geertje en ik blijf je verhalen volgen.
Dikke knuffel, liefs Monique -
26 Februari 2014 - 18:49
Sjoerd En Jeanine:
Zelfs vanaf hier aan de andere kant van de wereld, valt het even stil bij het lezen van dit alles.
Ontroerend. Volgens mij was het voor jullie allemaal samen een mooie pure levenservaring.
En het gaat nog door. Voor jou en Geertje sowieso, trouwens ook prachtig hoe jullie haar verjaardag gevierd hebben! Het blijft er natuurlijk om gaan dat we iets kunnen doen voor deze kinderen, je stelt ze mooi centraal.
En natuurlijk ook voor Raja Jo en Jose die dit allemaal weer dagelijks op zich nemen.
Geniet nog van jullie tijd daar! Wij wachten vol spanning op onze Eefje die we morgenochtend op gaan halen op Schiphol. Zo snel gaat de tijd...... -
26 Februari 2014 - 20:17
Yya:
Wauw, wat mooi beschreven weer. Het resultaat van 4 dagen wandelend afzien, is nu werkelijkheid. Geniet met volle teugen van jullie fantastische werk en van al jullie kids. Liefs! -
26 Februari 2014 - 20:54
Bas:
Indrukwekkende verhalen.. mooie foto's... en een mooi pand "mieke house" ! -
27 Februari 2014 - 00:30
Nettie:
Jemig Annemieke, wat een ontroerende verhaal over Ruth, Gabriel, Noah en Kitana. Zp écht écht goed dat ze JET gevonden hebben, dat ze weer kind mogen zijn en kansen gaan krijgen.
En wat een schitterend verslag van de feestelijke opening. Moet toegeven dat ik echt stikjaloers ben, had er heel graag bij geweest. Het ziet er allemaal zo blij uit. Voor het eerst nu gezien hoe het huis er uit ziet. Ik vind het werkelijk prachtig, het MIEKE HOUSE.
Geertje en Annemieke geniet nog even van het "beetje stilletjes" en van de kinderen en kom veilig terug.
Dikke knuffel voor iedereen. XXX -
27 Februari 2014 - 09:59
Annemiek Swinkels:
Lieve Annemiek,
Wat een mooi liefdevol verhaal. Super bijzonder wat jullie daar doen! Zoveel liefde en energie klinkt er in het verhaal. Geniet er nog even van!
kus Annemiek (van heel heel lang geleden op de Bloktempel!) -
27 Februari 2014 - 22:58
Antonet:
Hoi Geertje en Annemieke,
Mooi geschreven Annemieke! Indrukwekkend, wel triest om de gebeurtenissen van de Indiase kinderen te lezen, heftig. Maar wat goed dat zo'n project als Jet er is, en zoveel lieve mensen die zich ontfermen over deze kinderen. Ben wel blij Geertje om je even gehoord te hebben en fijn dat je zo genoten hebt van je verjaardag! Ik kom je wel ophalen volgende week, maar pak nog de dagen die jij en Annemieke hebben daar en vooral geniet samen met de kinderen en andere begeleiders.
Tot gauw, liefs x x Antonet. -
28 Februari 2014 - 12:00
JOSÉ EN TON:
Geertje:VAN HARTE GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG.Blijf genieten van dit wonderlijke land,waarin de mensen zo geestelijk rijk zijn en zo materieel arm.je leven zal veranderen nu je dit mee heb mogen maken.Gegroet en tot in Maart. -
03 Maart 2014 - 14:48
YM:
Hallo Mieke en Geertje,
Vanmiddag ben ik er even voor gaan zitten om jullie verslagen te lezen, vandaar deze late reactie van mij. Het was geweldig voor pastor Piet en mij om kennis te maken met Raja, Josephine, de ouders van Raja en Sam en Suzi en heel speciaal de kinderen van Jet. Vooral de ontmoetingen met Xavier en Mala zijn onvergetelijk. Met eigen ogen heb ik kunnen zien hoe blij ze zijn met al die lieve mensen, uit India en Nederland om hen heen. Dat wij de familie voor hen zijn, die ze vaak in India niet meer hebben voelt heel speciaal. Samen werken aan hun toekomst, door hulp vanuit hier en hard studeren van de kinderen zelf is toch prachtig! Wij gaan in Nederland nog vele mensen proberen warm te maken om een van deze kinderen, die het allemaal verdienen, financieel te ondersteunen op weg naar een betere toekomst !! -
06 Maart 2014 - 12:42
Antonet:
Hee lieve Geertje,
Nog een paar dagen bij het project en zaterdag kom ik je mee ophalen in Amsterdam. Dus nog even genieten samen met Annemieke....
Ik kijk er wel naar uit om je weer te zien en een dikke knuffel te geven! En uiteraard jou/jullie verhalen te horen!!
xx mama
-
07 Maart 2014 - 19:35
Cécile:
Annemieke, Eefje en Geertje,
Ik heb van hieruit meegeleefd met jullie prachtige verhalen. Mooi en goed werk wat jullie daar hebben verricht!! Echt super! Fijn dat er zoveel kinderen hier een goed thuis hebben gevonden. x Cécile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
