De eerste dagen
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
27 Juli 2009 | India, Pondicherry
Telkens weer vraag ik me de eerste dag in India af wat me in godsnaam bezield om hier weer terug te keren. Maar telkens weer voel ik me een dag later zo heerlijk thuis!
Zojuist zijn alle koppels naar het project vertrokken waar ze de komende 10 dagen zullen verblijven. Carlijn en Lieke zijn met Raja op weg naar JET. Roel en Lorenzo zijn vanmorgen opgehaald door Wirtrie en zullen nu wel in Madurantakam aangekomen zijn. Claudia en Rik blijven in Pondy en zijn lekker bezig op de Transit School en Evi en Ninja zijn op Jwala Home. Eefje en ik zijn even met hen meegeweest, hebben even wat tijd met de meiden daar doorgebracht en zullen de middag lekker met z'n tweetje in het centrum van Pondy doorbrengen.
De reis naar India is goed verlopen, maar duurde lang en was voor iedereen erg vermoeiend.
De douane in Dusseldorf was een aparte belevenis. De helft van ons, waaronder ik, werd gefouilleerd en Lieke moest haar tas binnenste buiten keren. Ze kreeg daar de tijd voor want de douanebeambtenaren ontdekten een lichtgevende bal in een zijvak van mijn tas. Vervolgens stonden ze daar met z'n allen mee over te gooien! Toen het balletje onder een balie verdween, vonden ze het wel genoeg geweest. De aandacht werd weer op Lieke gevestigd, terwijl ik op zoek kon naar t balletje. Fijne gasten daar! De oplossing van het raadsel dat zich bij de familie Brugmans afspeelt: Lieke moest het kleine flesje Deet dat in haar tas zat afgeven.
Na een, voor de meeste, slapeloze vlucht van ruim zes uur, kwamen we om 5.50 uur in de ochtend aan in Dubai. Er werd omgeroepen dat de temperatuur op dat moment 31 graden was. Om zes uur 's ochtends!
Na een ontbijtje op t vliegveld werden we opgehaald voor de excursie door Dubai. Een fijne gids die veel over Dubai wist te vertellen. Ondanks dat hadden de meeste erg veel moeite om de ogen open te houden. In het busje was airco en telkens als we eruit gingen kregen we een klap in t gezicht. Tegen half 1 was de temperatuur gestegen naar zo'n 45 graden. Niet uit te houden!
Dubai is een stad vol hoge kantoren en prachtige paleizen. Maar de rijkdom druipt overal vanaf. Toppunt was een gouden auto ergens aan de kant van de weg. Leuk om eens gezien te hebben, jammer van de hitte.
Tijdens de vlucht naar Chennai hebben we wat bij kunnen slapen. Zelfs ik! Ik was zo moe dat ik het opstijgen niet eens heb meegekregen.
In Chennai waren we snel het vliegtuig uit. De eerste douanepost was er een waar we een gezondheidsverklaring moesten inlevering en waar onze temperatuur door middel van een apparaatje dat op ons voorhoofd werd gezet, werd gemeten. Gelukkig had niemand koorts, maar stikte Lorenzo bijna omdat hij voor de zekerheid zijn hoest maar even inhield.
We werden opgehaald door Fr. John Louis en Raja. Mijn vriendinnetje Jenica en haar vader kwamen ook even goeiedag zeggen.
Bagage op t dak en toen begon het laatste deel van onze reis. Na een tussenstop in Madurantakam en een lekkere maaltijd, kwamen we rond 2.00 uur (midden in de nacht) aan op Boys Home in Pondicherry. Voor Evi werd de vermoeidheid even te veel, maar na een goede nachtrust werd iedereen weer redelijk fit wakker.
Vrijdag hebben we niet al te veel gedaan. We zijn even het centrum ingeweest en naar de zee gelopen. Daar hebben we rustig op de rotsen wat zitten buurten. Om 18.00 uur was er op Boys Home een viering ter verering van Maria. Gelukkig niet in de vorm van gebed, maar door het uitvoeren van allerlei opdrachten in 4 teams. Onze jongeren werden per tweetal verdeeld over deze 4 groepen, die bestonden uit ca. 50 jongens van Boys Home. Een van de opdrachten was Maria te tekenen op de rug van een van de jongens. Een andere opdracht was dat een van de groepsleden door middel van krantenpapier omgetoverd moest worden als Jozef of Maria. Lieke was in haar groep de gelukkige en werd Maria. Lorenzo zag er prachtig uit in zijn groep als Jozef.
Tot nu toe gaat t met iedereen prima. Lieke is enthousiast en mengt zich meteen tussen de kinderen. Rik wint met zijn gulle lach snel het vertrouwen van de kids. Carlijn geniet van het terugzien van bekende koppies. Evi en Ninja konden niet wachten om op Jwala Home te beginnen. Roel kent ondertussen al wat handen-klap-spelletjes. Lorenzo heeft voorin een riksja mogen zitten en kan zo zelf als riksja-driver aan de slag. En Claudia doet lekker positief overal aan mee.
Iedereen is vrolijk, positief en durft de eerste indrukken ook met ons te delen. Een fijne start!
Gisteren zijn we met een bootje naar een nabijgelegen eilandje gevaren, waar we konden genieten van de zee en het strand.
Na de lunch hebben we geprobeerd te internetten, maar helaas had de hele straat geen internetverbinding.
Aan het eind van de middag kwamen Albert en Royal even langs om kennis te maken met de hele groep. Albert woont al 20 jaar in India, runt hier een ziekenhuisje en is onze contactpersoon mocht er iemand ziek worden. Hij drukte me nog op t hart dat ik hem 24 uur per dag mag bellen. Met zijn hulp runt Royal een bejaardentehuis hier in Puducherry, waar de jongeren ook een aantal middagen mogen gaan helpen.
Dat was het voor nu. Eefje en ik gaan wat eten en nog lekker wat shoppen. Ben benieuwd naar de eerste project-ervaringen van de groep. Evi, Ninja, Rik en Claudia zien we straks, de rest bellen we even op.
Groetjes, Annemieke
Zojuist zijn alle koppels naar het project vertrokken waar ze de komende 10 dagen zullen verblijven. Carlijn en Lieke zijn met Raja op weg naar JET. Roel en Lorenzo zijn vanmorgen opgehaald door Wirtrie en zullen nu wel in Madurantakam aangekomen zijn. Claudia en Rik blijven in Pondy en zijn lekker bezig op de Transit School en Evi en Ninja zijn op Jwala Home. Eefje en ik zijn even met hen meegeweest, hebben even wat tijd met de meiden daar doorgebracht en zullen de middag lekker met z'n tweetje in het centrum van Pondy doorbrengen.
De reis naar India is goed verlopen, maar duurde lang en was voor iedereen erg vermoeiend.
De douane in Dusseldorf was een aparte belevenis. De helft van ons, waaronder ik, werd gefouilleerd en Lieke moest haar tas binnenste buiten keren. Ze kreeg daar de tijd voor want de douanebeambtenaren ontdekten een lichtgevende bal in een zijvak van mijn tas. Vervolgens stonden ze daar met z'n allen mee over te gooien! Toen het balletje onder een balie verdween, vonden ze het wel genoeg geweest. De aandacht werd weer op Lieke gevestigd, terwijl ik op zoek kon naar t balletje. Fijne gasten daar! De oplossing van het raadsel dat zich bij de familie Brugmans afspeelt: Lieke moest het kleine flesje Deet dat in haar tas zat afgeven.
Na een, voor de meeste, slapeloze vlucht van ruim zes uur, kwamen we om 5.50 uur in de ochtend aan in Dubai. Er werd omgeroepen dat de temperatuur op dat moment 31 graden was. Om zes uur 's ochtends!
Na een ontbijtje op t vliegveld werden we opgehaald voor de excursie door Dubai. Een fijne gids die veel over Dubai wist te vertellen. Ondanks dat hadden de meeste erg veel moeite om de ogen open te houden. In het busje was airco en telkens als we eruit gingen kregen we een klap in t gezicht. Tegen half 1 was de temperatuur gestegen naar zo'n 45 graden. Niet uit te houden!
Dubai is een stad vol hoge kantoren en prachtige paleizen. Maar de rijkdom druipt overal vanaf. Toppunt was een gouden auto ergens aan de kant van de weg. Leuk om eens gezien te hebben, jammer van de hitte.
Tijdens de vlucht naar Chennai hebben we wat bij kunnen slapen. Zelfs ik! Ik was zo moe dat ik het opstijgen niet eens heb meegekregen.
In Chennai waren we snel het vliegtuig uit. De eerste douanepost was er een waar we een gezondheidsverklaring moesten inlevering en waar onze temperatuur door middel van een apparaatje dat op ons voorhoofd werd gezet, werd gemeten. Gelukkig had niemand koorts, maar stikte Lorenzo bijna omdat hij voor de zekerheid zijn hoest maar even inhield.
We werden opgehaald door Fr. John Louis en Raja. Mijn vriendinnetje Jenica en haar vader kwamen ook even goeiedag zeggen.
Bagage op t dak en toen begon het laatste deel van onze reis. Na een tussenstop in Madurantakam en een lekkere maaltijd, kwamen we rond 2.00 uur (midden in de nacht) aan op Boys Home in Pondicherry. Voor Evi werd de vermoeidheid even te veel, maar na een goede nachtrust werd iedereen weer redelijk fit wakker.
Vrijdag hebben we niet al te veel gedaan. We zijn even het centrum ingeweest en naar de zee gelopen. Daar hebben we rustig op de rotsen wat zitten buurten. Om 18.00 uur was er op Boys Home een viering ter verering van Maria. Gelukkig niet in de vorm van gebed, maar door het uitvoeren van allerlei opdrachten in 4 teams. Onze jongeren werden per tweetal verdeeld over deze 4 groepen, die bestonden uit ca. 50 jongens van Boys Home. Een van de opdrachten was Maria te tekenen op de rug van een van de jongens. Een andere opdracht was dat een van de groepsleden door middel van krantenpapier omgetoverd moest worden als Jozef of Maria. Lieke was in haar groep de gelukkige en werd Maria. Lorenzo zag er prachtig uit in zijn groep als Jozef.
Tot nu toe gaat t met iedereen prima. Lieke is enthousiast en mengt zich meteen tussen de kinderen. Rik wint met zijn gulle lach snel het vertrouwen van de kids. Carlijn geniet van het terugzien van bekende koppies. Evi en Ninja konden niet wachten om op Jwala Home te beginnen. Roel kent ondertussen al wat handen-klap-spelletjes. Lorenzo heeft voorin een riksja mogen zitten en kan zo zelf als riksja-driver aan de slag. En Claudia doet lekker positief overal aan mee.
Iedereen is vrolijk, positief en durft de eerste indrukken ook met ons te delen. Een fijne start!
Gisteren zijn we met een bootje naar een nabijgelegen eilandje gevaren, waar we konden genieten van de zee en het strand.
Na de lunch hebben we geprobeerd te internetten, maar helaas had de hele straat geen internetverbinding.
Aan het eind van de middag kwamen Albert en Royal even langs om kennis te maken met de hele groep. Albert woont al 20 jaar in India, runt hier een ziekenhuisje en is onze contactpersoon mocht er iemand ziek worden. Hij drukte me nog op t hart dat ik hem 24 uur per dag mag bellen. Met zijn hulp runt Royal een bejaardentehuis hier in Puducherry, waar de jongeren ook een aantal middagen mogen gaan helpen.
Dat was het voor nu. Eefje en ik gaan wat eten en nog lekker wat shoppen. Ben benieuwd naar de eerste project-ervaringen van de groep. Evi, Ninja, Rik en Claudia zien we straks, de rest bellen we even op.
Groetjes, Annemieke
-
27 Juli 2009 - 10:13
Sjoerd Vangangelt:
Okay mama Annemieke,
Want zo zul je je toch wel voelen af en toe?
Fijn dat alles naar wens verloopt. Het was te verwachten dat jullie even bij moesten komen van al dat verre gereis, en de vovergang met de temperatuur en het eten.
Maar het belangrijkste is dat het gezllig was onder elkaar en dat iedereen nu vol goede moed en enthousiast aan de slag kan gaan. Veel groeten, en succes met al jullie goede werk!
groet, Sjoerd
-
27 Juli 2009 - 10:39
YM:
Typisch, dat je toch steeds weer even dat gevoel krijgt van "Wat doe ik hier".
Fijn, dat de start zo goed verlopen is en dat Albert je wat rugdekking geeft als er iemand ziek wordt. Voor jou een zorg minder, want hij kent daar de ziekenzorg beter dan wie ook, denk ik.
Heel veel succes verder,
xxx -
27 Juli 2009 - 10:53
Anne:
Hoi Annemieke,
Fijn te horen dat je je plekje weer hebt gevonden in India en dat iedereen het er naar zijn / haar zin heeft.
De kinderen zullen een super tijd hebben met de jongeren op de projecten.
Nog veel plezier en geniet ervan want de tijd vliegt voorbij!
Groetjes Anne
-
27 Juli 2009 - 11:13
Rianne:
Heey vrouwke,
Leuk verhaal! Leest lekker. Geniet daar!
Succes met de plannen. Ik hou het ff kort. Er zijn ook mensen die moeten werken ;)
Groetjes Rianne -
27 Juli 2009 - 12:47
Desiree Brugmans:
Hoi Annemieke,
Wat fijn om zo'n uitgebreid verslag te lezen! Jij schrijft altijd echt heel leuk en we zien veel dingen voor ons hoe het gaat daar! We waren er inderdaad al bang voor dat het de Deet zou zijn. We hopen dat er ook in India nog mogelijkheden zijn om anti-muggenspul te kopen. Anders maar hopen dat de muggen een ander pakken!
Goed dat er in ieder geval al niemand ziek is aangekomen! Hilarisch, die thermometermethode!
Fijn dat Lieke even heeft kunnen bellen dat ze goed is aangekomen. Leuk hoe jij beschrijft hoe iedereen om ging met de eerste indrukken met de kids. Kinderen blijven kinderen; ook in ander werelddelen. Een lach en een traan zijn wereldwijd hetzelfde!
De site van de groepsreis is nog steeds niet te openen of er iets aan toe te voegen. Wie kan ik inschakelen voor hulp hier in Nederland zodat het wel gaat lukken? Doe iedereen de hartelijke groeten wanneer je belt en mocht het lukken: een extra knuffel en groet aan lieke.
Tot horens weer!
Désirée en Erik -
27 Juli 2009 - 17:15
Wilma:
Hoi Annemieke en de rest
Allemaal goed aangekomen in India en nu gaat het gebeuren. Ik lees dat het eerste contact met de kinderen al goed is, dan gaat dat de resterende dagen ook lukken. Maak er met z'n allen een mooie tijd van. -
27 Juli 2009 - 17:30
YBC:
He Annemieke,
Goed om weer te lezen dat je je weer helemaal thuis voelt, Jammer he dat die gouden auto niet smolt in de hitte.
Veel succes -
27 Juli 2009 - 18:52
Jan Van Diepen:
Fijn om te lezen dat er een goede start gemaakt is, de praktijk is toch altijd wat anders dan "onze" theorie in de voorbereiding. Heel veel groeten aan Eefje en de anderen. Van Evi heb ik haar eerste indrukken kunnen lezen, op de Groepsreis site staat nog niets. Uiteraard heel veel groeten aan de fathers en Raja, Josefien en familie. -
28 Juli 2009 - 08:10
Ingrid:
Hi Annemieke,
Zoals beloofd.... wow ben diep onder de indruk! Ik wens je samen met alle anderen een heel goede tijd daar, je mag trots zijn, heel trots!
Groet & lief!s, Ingrid -
29 Juli 2009 - 14:31
Little Sis @ Home:
Hi Sis, hoe is het intussen? Weer terug op je plekje, oud en vertrouwd?
Kun je een beetje genieten tussen al het geregel en het contact houden door? En dat met 40 graden hitte, pfff... Dikke pluim Sis, hoop dat alles zo lekker blijft lopen.
x -
29 Juli 2009 - 18:38
Linda Spanjaards:
He annemieke,
Leuk te lezen dat je ALWEER in India zit. Ik wil ook weer terug...,maar dat zit er even nog niet in omdat ik uiteraard 100duizend andere plannen heb;) Goed te horen dat de groepsreis goed verloopt en dat iedereen zo positief en vrolijk is! Super veel plezier nog de komende tijd. Say hello to my big friend ´What to do?? Father John louise! en uiteraard aan alle vaders en jongens! Dat ik ze nog niet vergeten ben!! Hoe gaat t met muthu?krishna?baktavachalam? en alle andere schatjes?Veel plezier!!
xxlinda
XX -
30 Juli 2009 - 16:29
Ans Scheepers:
Hi Annemieke!
Het lijkt me echt bijzonder maar wel een aparte ervaring voor je in Dubai. Wel gaaf zeg! Heel veel succes gewenst en veel plezier in India. Ik ga je volgen via deze website.
Groetjes en hopelijk tot snel in NL!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
