Een 1e update
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
19 Juli 2016 | India, Salem
De dagen vliegen voorbij. Van de ene activiteit rollen we in de andere en voordat we het weten is er alweer een dag voorbij.
De reis verliep vlotjes. Weinig vertraging, alleen werd ik er in Düsseldorf wel uitgepikt voor een extra handbagagecheck. Ligt dit aan m’n nieuwe kapsel? Zie ik er nu zo verdacht uit?
Donderdagochtend rond 11 uur ingecheckt in een hotel vlakbij het vliegveld van Chennai. Niet meer dan twee uurtjes geslapen om meteen mee te kunnen gaan in het ritme van de Indiërs.
Raja wilde Josephine graag verrassen met de saree, dus brachten we de middag door in een groot warenhuis. Zoals gebruikelijk is daar heel veel personeel aanwezig waarvan de helft niets staat te doen. Terwijl Raja maar geen keuze kon maken, had ik (nou ja, mijn haar) de volle aandacht van de meiden. Prima manier om in leuke gesprekjes te belanden, ook al is mijn kennis van de Tamilse taal beperkt.
In de avond aten we samen met een vriend van mij, Kiruba. Ik ken hem sinds mijn allereerste reis naar India in 2003. Hij bracht twee neven mee. Eén van hen is bewaker van geldtransporten. Een man met een prachtige lach en snor, die in mijn beleving zo als circusdirecteur aan de slag kan. En het mooie is dat we altijd een beroep op hem kunnen doen als bodyguard!
Vrijdag reden we naar JET, een rit van ongeveer 4 uur. Goed te doen, want tot mijn grote verbazing was de ‘aapjesweg’, een weg vol met gaten, nu geasfalteerd en twee keer zo breed geworden. Waar we voorheen een uur over deden, bereden we nu in 20 minuten.
Het weerzien met de kids was weer ontroerend. Vijf nieuwe jongetjes, allemaal nog erg jong (5-7 jaar), waarvan er één, Mani, ons wel erg angstig aankeek. Het zal de eerste keer zijn dat hij blanke mensen zag.
We hebben de kinderen heel blij kunnen maken met een knuffel. Ik had er vanuit Nederland ruim 100 opgestuurd en die waren gelukkig aangekomen. Ik liet de kinderen zelf kiezen en was erg benieuwd naar hun keuze………, die bleek niet anders dan die van kinderen in Nederland: hoe kleiner het kind hoe groter de knuffel!
Heel bijzonder was ook dat ik Vennila haar eigen boek kon overhandigen. Zij is naast Esmée de hoofdrolspeler in ons verhaal ‘De Regenboogreis’. Trots dat ze was!
De zondag staat voor Raja, Josephine en hun familie in het teken van hun geloof. Zij gaan naar de kerk, waar Raja en zijn vader voorgaan. Gewoonlijk ga ik wel een keer mee, maar deze zondag waren we uitgenodigd bij vriend Kiruba en zijn familie. In de dorpjes waar we op deze manier komen, komt geen enkele toerist. En ook onderweg zien we er geen één. Dat maakt het juist zo bijzonder. We worden opgenomen in het leven van alledag en komen op hele mooie plekken.
Zoals bij deze familie. Ze zijn arm en wonen als familie (3 broers en 1 zus met hun familie) in 3 kleine huisjes naast elkaar. Zo bijzonder als het voor ons is om daar te zijn, zo bijzonder is het voor hen om ons als gast te hebben. We zijn dan ook erg verwend met een lekkere lunch.
Gisteravond hebben we een bezoekje gebracht aan Ananthan, het jongetje van JET dat zo ziek is. Hij heeft progressieve spierdystrofie en sinds een aantal maanden weten we dat hij ook kanker heeft. Hij is nu thuis bij zijn opa, oma, moeder (die zelf geestelijk ziek is) en zus. Ze wonen in een heel klein huisje. Ananthan zat buiten en ogenschijnlijk zag hij er best goed uit. Raja vertelde me echter dat het gezwel in zijn buik aanzienlijk gegroeid is de afgelopen maand en dat dat er niet goed uitzag.
Ik kan niet veel voor die jongen meer doen, alleen nog wat plezier in zijn leventje brengen. En dus gaan we proberen iedere week een bezoekje te brengen. Eén van de volgende keren nemen we zijn beste vriendjes van JET mee.
Het is moeilijk als ik me realiseer dat ik deze jongen deze reis echt voor het laatst zal zien. Zo oneerlijk en niet te bevatten………
Morgen vertrekken we met Raja, Jose, Sam en Susie naar Puducherry. Daar gaan we vast weer van alles meemaken!
Tot zover deze eerste update!
Groetjes, Anamika
De reis verliep vlotjes. Weinig vertraging, alleen werd ik er in Düsseldorf wel uitgepikt voor een extra handbagagecheck. Ligt dit aan m’n nieuwe kapsel? Zie ik er nu zo verdacht uit?
Donderdagochtend rond 11 uur ingecheckt in een hotel vlakbij het vliegveld van Chennai. Niet meer dan twee uurtjes geslapen om meteen mee te kunnen gaan in het ritme van de Indiërs.
Raja wilde Josephine graag verrassen met de saree, dus brachten we de middag door in een groot warenhuis. Zoals gebruikelijk is daar heel veel personeel aanwezig waarvan de helft niets staat te doen. Terwijl Raja maar geen keuze kon maken, had ik (nou ja, mijn haar) de volle aandacht van de meiden. Prima manier om in leuke gesprekjes te belanden, ook al is mijn kennis van de Tamilse taal beperkt.
In de avond aten we samen met een vriend van mij, Kiruba. Ik ken hem sinds mijn allereerste reis naar India in 2003. Hij bracht twee neven mee. Eén van hen is bewaker van geldtransporten. Een man met een prachtige lach en snor, die in mijn beleving zo als circusdirecteur aan de slag kan. En het mooie is dat we altijd een beroep op hem kunnen doen als bodyguard!
Vrijdag reden we naar JET, een rit van ongeveer 4 uur. Goed te doen, want tot mijn grote verbazing was de ‘aapjesweg’, een weg vol met gaten, nu geasfalteerd en twee keer zo breed geworden. Waar we voorheen een uur over deden, bereden we nu in 20 minuten.
Het weerzien met de kids was weer ontroerend. Vijf nieuwe jongetjes, allemaal nog erg jong (5-7 jaar), waarvan er één, Mani, ons wel erg angstig aankeek. Het zal de eerste keer zijn dat hij blanke mensen zag.
We hebben de kinderen heel blij kunnen maken met een knuffel. Ik had er vanuit Nederland ruim 100 opgestuurd en die waren gelukkig aangekomen. Ik liet de kinderen zelf kiezen en was erg benieuwd naar hun keuze………, die bleek niet anders dan die van kinderen in Nederland: hoe kleiner het kind hoe groter de knuffel!
Heel bijzonder was ook dat ik Vennila haar eigen boek kon overhandigen. Zij is naast Esmée de hoofdrolspeler in ons verhaal ‘De Regenboogreis’. Trots dat ze was!
De zondag staat voor Raja, Josephine en hun familie in het teken van hun geloof. Zij gaan naar de kerk, waar Raja en zijn vader voorgaan. Gewoonlijk ga ik wel een keer mee, maar deze zondag waren we uitgenodigd bij vriend Kiruba en zijn familie. In de dorpjes waar we op deze manier komen, komt geen enkele toerist. En ook onderweg zien we er geen één. Dat maakt het juist zo bijzonder. We worden opgenomen in het leven van alledag en komen op hele mooie plekken.
Zoals bij deze familie. Ze zijn arm en wonen als familie (3 broers en 1 zus met hun familie) in 3 kleine huisjes naast elkaar. Zo bijzonder als het voor ons is om daar te zijn, zo bijzonder is het voor hen om ons als gast te hebben. We zijn dan ook erg verwend met een lekkere lunch.
Gisteravond hebben we een bezoekje gebracht aan Ananthan, het jongetje van JET dat zo ziek is. Hij heeft progressieve spierdystrofie en sinds een aantal maanden weten we dat hij ook kanker heeft. Hij is nu thuis bij zijn opa, oma, moeder (die zelf geestelijk ziek is) en zus. Ze wonen in een heel klein huisje. Ananthan zat buiten en ogenschijnlijk zag hij er best goed uit. Raja vertelde me echter dat het gezwel in zijn buik aanzienlijk gegroeid is de afgelopen maand en dat dat er niet goed uitzag.
Ik kan niet veel voor die jongen meer doen, alleen nog wat plezier in zijn leventje brengen. En dus gaan we proberen iedere week een bezoekje te brengen. Eén van de volgende keren nemen we zijn beste vriendjes van JET mee.
Het is moeilijk als ik me realiseer dat ik deze jongen deze reis echt voor het laatst zal zien. Zo oneerlijk en niet te bevatten………
Morgen vertrekken we met Raja, Jose, Sam en Susie naar Puducherry. Daar gaan we vast weer van alles meemaken!
Tot zover deze eerste update!
Groetjes, Anamika
-
19 Juli 2016 - 17:07
Rianne:
Hee vrouwke met je mooie nieuwe look.
Fijn te horen dat je het alweer naar je zin hebt daar!
Geniet er van en de groeten aan alle bekenden.
-
19 Juli 2016 - 18:10
Corry:
Hoi Annemieke
Geniet er van, verwen ze maar goed
heel veel groetjes Corry -
19 Juli 2016 - 18:28
Yya:
Fijn om jouw reis op afstand weer mee te kunnen maken. Je maakt er weer een fantastisch mooie beleving van, voor jou en alle kids. Liefs -
19 Juli 2016 - 18:58
Sonja:
Ha Annemiek, leuk om alle kids weer even op de foto te zien!
Veel plezier in Pondi! -
19 Juli 2016 - 19:12
Henny Van Helvoort :
Leuk je verhalen weer te volgen Annemieke, ook de foto's met stralende snoetjes blijven prachtig.
-
19 Juli 2016 - 20:28
Lilian:
Super om je verslag te lezen . Geweldig hoe jij van de kindjes en de mensen daar kunt genieten en omgekeerd zij van jullie .
Geniet ze !!! -
19 Juli 2016 - 21:15
Wilma:
Je bent weer volop aan het genieten met je kids en je vrienden daar. Het was weer heerlijk om te lezen. Fijne tijd nog.
-
19 Juli 2016 - 22:40
Nettie:
Prachtige foto's en mooi verslag. Je krijgt het steeds voor elkaar om je belevvenissen heel dichtbij ons te brengen Anamika. Voel en geniet met heel je hart. Liefs voor iedereen. -
20 Juli 2016 - 12:20
Hylke:
Kon je daar maar blijven en altijd voor die lieve kindjes zorgen. Je bent een kei een rots en wat allemaal nog meer voor goeds. Succes daar en geniet ook maar lekker. -
20 Juli 2016 - 12:27
Hylke:
Super om Venilla met haar eigen boek te zien, echt cool! -
20 Juli 2016 - 15:05
Carla:
Wat ontzettend gaaf om te lezen allemaal! Je straalt ook helemaal. Ik volg je graag vanaf een afstand, je doet prachtige dingen. Fantastisch om al die blije gezichten te zien.... Tof! -
21 Juli 2016 - 20:57
Monique:
Hoi Annemieke,
Nog veel mooie ervaringen toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
