Een baalmomentje
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
13 December 2007 | India, New Delhi
Alweer ruim 2 weken in India. Sonja schreef zelfs op haar website dat we er al 3 weken zijn. Ik schrok er van, zo snel gaat de tijd toch niet? Alhoewel, als ik terug kijk op deze 2 weken, dan is er al zoveel gebeurd. Wat zal er de komende weken nog allemaal gaan gebeuren?
De dag na het uitje met de kinderen van JET naar een pretpark, was niet mijn beste dag hier. Ik was moe, heel erg moe en dan kan die Indiase cultuur soms even behoorlijk lastig zijn. Het was echt een rotdag. Alles wat ik normaal kan relativeren, werd me te veel. Ik was moe, verdrietig en boos, zonder daar echt een aanwijsbare reden voor te hebben.
Zit ik net gezellig een spelletje met een aantal meisjes te spelen, valt de stroom voor de 100.000ste keer uit. Vervolgens moet ik midden op de dag, ’t is hartstikke heet, mee naar de kleermaakster om de blousjes voor de sari’s op te halen. Moet ik ze daar ook nog gaan passen in de hitte in een klein hokje. Ja daag, nu dus ff niet he, ik pas ze thuis wel. Natuurlijk loopt de hele buurt dan ook meteen weer uit en willen ze me allemaal aanraken en met me praten. Ga toch weg, kom morgen maar! Wil ik de kids een liedje leren, duurt het weer uren voordat de muziek het doet. Zit ik net ergens met de kids gezellig te kletsen, moet ik zonodig koffie komen drinken, die ik daar dan vervolgens alleen zit op te drinken. Zit ik daarna weer met de kids te kletsen, vraagt Josephine me weer ergens anders te gaan zitten, zodat alle kinderen er in een kring bij kunnen komen zitten. Zitten we net in een kring, valt de stroom weer uit, zodat ik amper de persoon naast me kan zien, laat staan degenen aan de overkant van de kring.
Allemaal best te relativeren en waar heb ik het eigenlijk over? MAAR VANDAAG DUS GEWOON EVEN NIET! Laat me met rust, morgen ben ik weer de oude!
Gelukkig weten de kinderen me toch altijd weer op te beuren. Manjula, die met gebaren zo haar best doet me van alles uit te leggen en dat nu ook steeds meer met Engelse woorden probeert. De ondeugende Siva, die altijd voor zijn vriendjes die niet kunnen lopen klaar staat. Chrishnamoorthy die heel moeilijk loopt en ook maar een beetje kan praten, maar die altijd een vrolijke lach op zijn gezichtje tevoorschijn tovert. Jeyakodie, een rustig meisje met de mooiste lach van allemaal. Suganya, die niet meer durfde te praten maar nu steeds meer zelfvertrouwen krijgt. Thenmohzi, een slimme meid, die eerst even de kat uit de boom kijkt. Haar zusje Santhiya die juist als eerste naar me toe komt om te helpen of wat te praten. Chelladurai, die niet kan lopen, maar zich prima redt, een schat van een jochie. En dan de kleine Venilla van 6 jaar, de schattigste van het hele stel en o zo slim. Alle nieuwe spelletjes snapt ze heel snel, ze is creatief met de knutselwerkjes, doet reuze haar best tijdens het leren van nieuwe dansjes en ze heeft een prachtig snoetje. Ze is echt om op te vreten!
Nadat ik na het avondeten een hele optocht mieren op m’n kamer heb verpletterd, er geen water is en de stroom weer uitvalt, besluit ik snel te gaan slapen en deze dag uit m’n geheugen te wissen.
En inderdaad, maandag zag ik alles weer zonnig in. De kinderen moeten hard studeren, want woensdag beginnen de halfjaarlijkse toetsen. Ze zullen hier hoe dan ook allemaal voor slagen. Raja heeft me uitgelegd dat dat een regel is. Tot in de 10e standard mogen de kinderen die naar school gaan zoals op JET, waar ze dus gratis scholing krijgen, niet blijven zitten omdat de ouders (als ze die nog hebben) ze anders misschien terug naar huis halen om ze uit te huwelijken of de straat op te sturen om te bedelen. Zolang de ouders maar denken dat de kinderen het goed doen op school, zullen ze ze daar niet weghalen.
Als de kinderen aan het studeren zijn, help ik de kleintjes, bereid ik de activiteiten voor de middag voor of ga ik wat kleren wassen. Dinsdagavond wilde ik mijn gedroogde kleding van de waslijn halen, liepen er overal over en in mijn kleren van die hele grote dikke mieren. En hier en daar vond ik ook een rups die zich ingesponnen had. Er was natuurlijk ook weer eens geen stroom en dus heb ik met een zaklampje en de hulp van wat kids mijn kleren zo goed als dat ging uitgeklopt. Bah bah, ik ga mijn kleren daar dus niet meer ophangen.
Daarnaast heb ik, ondanks het vele studeren en de toetsen van de kids, iedere dag zo’n 2 uur de tijd om activiteiten voor de kinderen te organiseren. Elke dag geef ik 3 kwartier pingpongles en doen we daarna spelletjes die ik uit Nederland heb meegebracht of gaan we knutselen. Het pingpongen, met behulp van de balletjes die ik met draad aan het plafond heb gehangen, gaat super. Ze vinden het prachtig, ondanks dat hond Tommy er regelmatig tussen springt, de wind de balletjes zo nu en dan alle kanten op blaast en er regelmatig een balletje in de boom belandt.
Zaterdag komen Hans en Sonja naar JET en zij nemen de tafeltennistafel, die door de Carpentry Boys van Boys Home Puducherry gemaakt is, mee. Dan kunnen we echt aan de slag.
’s Avonds ga ik de kinderen altijd even welterusten zeggen. Sinds kort krijg ik dan van de meiden zelfs een dikke zoen!
Gisteren zijn trouwens ook eindelijk de dozen van Fedex aangekomen. Ik heb deze dozen in Nederland nog gevuld met schoolmateriaal, knutselmateriaal, spelletjes, knuffels, etc. Nu kan ik nog veel meer activiteiten voor de kids gaan organiseren!
Zaterdagmiddag komen Hans en Sonja dus. Ik kijk hier echt naar uit, wil ze zo graag JET laten zien. Daarnaast vind ik het ook heerlijk om ze weer even dicht in de buurt te hebben en wat dagen samen door te brengen. Zondag zal ik ze meenemen naar ‘mijn’ Indiase familie in Trichy. Maandag en dinsdag zullen we op JET blijven.
Dan ga ik woensdag met ze mee naar Puducherry, waar de 21e op Boys Home de kerstviering zal zijn, waar ik ook voor ben uitgenodigd. Zaterdag de 22e ga ik weer terug naar JET, waar de 23e kerst gevierd zal worden. De kerstdagen zelf zal ik gaan doorbrengen bij de familie in Trichy.
Er komt dus een drukke tijd, waarin ik veel op en neer zal gaan reizen, maar ondanks dat dit mailtje misschien niet zo vrolijk begon, heb ik zin in dat wat komen gaat en geniet ik!
Groetjes, Annemieke
De dag na het uitje met de kinderen van JET naar een pretpark, was niet mijn beste dag hier. Ik was moe, heel erg moe en dan kan die Indiase cultuur soms even behoorlijk lastig zijn. Het was echt een rotdag. Alles wat ik normaal kan relativeren, werd me te veel. Ik was moe, verdrietig en boos, zonder daar echt een aanwijsbare reden voor te hebben.
Zit ik net gezellig een spelletje met een aantal meisjes te spelen, valt de stroom voor de 100.000ste keer uit. Vervolgens moet ik midden op de dag, ’t is hartstikke heet, mee naar de kleermaakster om de blousjes voor de sari’s op te halen. Moet ik ze daar ook nog gaan passen in de hitte in een klein hokje. Ja daag, nu dus ff niet he, ik pas ze thuis wel. Natuurlijk loopt de hele buurt dan ook meteen weer uit en willen ze me allemaal aanraken en met me praten. Ga toch weg, kom morgen maar! Wil ik de kids een liedje leren, duurt het weer uren voordat de muziek het doet. Zit ik net ergens met de kids gezellig te kletsen, moet ik zonodig koffie komen drinken, die ik daar dan vervolgens alleen zit op te drinken. Zit ik daarna weer met de kids te kletsen, vraagt Josephine me weer ergens anders te gaan zitten, zodat alle kinderen er in een kring bij kunnen komen zitten. Zitten we net in een kring, valt de stroom weer uit, zodat ik amper de persoon naast me kan zien, laat staan degenen aan de overkant van de kring.
Allemaal best te relativeren en waar heb ik het eigenlijk over? MAAR VANDAAG DUS GEWOON EVEN NIET! Laat me met rust, morgen ben ik weer de oude!
Gelukkig weten de kinderen me toch altijd weer op te beuren. Manjula, die met gebaren zo haar best doet me van alles uit te leggen en dat nu ook steeds meer met Engelse woorden probeert. De ondeugende Siva, die altijd voor zijn vriendjes die niet kunnen lopen klaar staat. Chrishnamoorthy die heel moeilijk loopt en ook maar een beetje kan praten, maar die altijd een vrolijke lach op zijn gezichtje tevoorschijn tovert. Jeyakodie, een rustig meisje met de mooiste lach van allemaal. Suganya, die niet meer durfde te praten maar nu steeds meer zelfvertrouwen krijgt. Thenmohzi, een slimme meid, die eerst even de kat uit de boom kijkt. Haar zusje Santhiya die juist als eerste naar me toe komt om te helpen of wat te praten. Chelladurai, die niet kan lopen, maar zich prima redt, een schat van een jochie. En dan de kleine Venilla van 6 jaar, de schattigste van het hele stel en o zo slim. Alle nieuwe spelletjes snapt ze heel snel, ze is creatief met de knutselwerkjes, doet reuze haar best tijdens het leren van nieuwe dansjes en ze heeft een prachtig snoetje. Ze is echt om op te vreten!
Nadat ik na het avondeten een hele optocht mieren op m’n kamer heb verpletterd, er geen water is en de stroom weer uitvalt, besluit ik snel te gaan slapen en deze dag uit m’n geheugen te wissen.
En inderdaad, maandag zag ik alles weer zonnig in. De kinderen moeten hard studeren, want woensdag beginnen de halfjaarlijkse toetsen. Ze zullen hier hoe dan ook allemaal voor slagen. Raja heeft me uitgelegd dat dat een regel is. Tot in de 10e standard mogen de kinderen die naar school gaan zoals op JET, waar ze dus gratis scholing krijgen, niet blijven zitten omdat de ouders (als ze die nog hebben) ze anders misschien terug naar huis halen om ze uit te huwelijken of de straat op te sturen om te bedelen. Zolang de ouders maar denken dat de kinderen het goed doen op school, zullen ze ze daar niet weghalen.
Als de kinderen aan het studeren zijn, help ik de kleintjes, bereid ik de activiteiten voor de middag voor of ga ik wat kleren wassen. Dinsdagavond wilde ik mijn gedroogde kleding van de waslijn halen, liepen er overal over en in mijn kleren van die hele grote dikke mieren. En hier en daar vond ik ook een rups die zich ingesponnen had. Er was natuurlijk ook weer eens geen stroom en dus heb ik met een zaklampje en de hulp van wat kids mijn kleren zo goed als dat ging uitgeklopt. Bah bah, ik ga mijn kleren daar dus niet meer ophangen.
Daarnaast heb ik, ondanks het vele studeren en de toetsen van de kids, iedere dag zo’n 2 uur de tijd om activiteiten voor de kinderen te organiseren. Elke dag geef ik 3 kwartier pingpongles en doen we daarna spelletjes die ik uit Nederland heb meegebracht of gaan we knutselen. Het pingpongen, met behulp van de balletjes die ik met draad aan het plafond heb gehangen, gaat super. Ze vinden het prachtig, ondanks dat hond Tommy er regelmatig tussen springt, de wind de balletjes zo nu en dan alle kanten op blaast en er regelmatig een balletje in de boom belandt.
Zaterdag komen Hans en Sonja naar JET en zij nemen de tafeltennistafel, die door de Carpentry Boys van Boys Home Puducherry gemaakt is, mee. Dan kunnen we echt aan de slag.
’s Avonds ga ik de kinderen altijd even welterusten zeggen. Sinds kort krijg ik dan van de meiden zelfs een dikke zoen!
Gisteren zijn trouwens ook eindelijk de dozen van Fedex aangekomen. Ik heb deze dozen in Nederland nog gevuld met schoolmateriaal, knutselmateriaal, spelletjes, knuffels, etc. Nu kan ik nog veel meer activiteiten voor de kids gaan organiseren!
Zaterdagmiddag komen Hans en Sonja dus. Ik kijk hier echt naar uit, wil ze zo graag JET laten zien. Daarnaast vind ik het ook heerlijk om ze weer even dicht in de buurt te hebben en wat dagen samen door te brengen. Zondag zal ik ze meenemen naar ‘mijn’ Indiase familie in Trichy. Maandag en dinsdag zullen we op JET blijven.
Dan ga ik woensdag met ze mee naar Puducherry, waar de 21e op Boys Home de kerstviering zal zijn, waar ik ook voor ben uitgenodigd. Zaterdag de 22e ga ik weer terug naar JET, waar de 23e kerst gevierd zal worden. De kerstdagen zelf zal ik gaan doorbrengen bij de familie in Trichy.
Er komt dus een drukke tijd, waarin ik veel op en neer zal gaan reizen, maar ondanks dat dit mailtje misschien niet zo vrolijk begon, heb ik zin in dat wat komen gaat en geniet ik!
Groetjes, Annemieke
-
13 December 2007 - 07:17
Patricia:
He Annemieke,
blijven genieten, daarzo!!!!
Groetjes Patricia -
13 December 2007 - 08:07
Corry:
Hoi Annemieke
Wat een druk leven heb je nu,
en is altijd een dag dat alles tegenzit ,en als je de gezichtjes en oogjes van de kinderen ziet ,weet je ook weer waar je het allemaal voor doet,probeer ook een beetje te genieten,
groetjes Corry -
13 December 2007 - 11:45
Monique:
Hé meis,
een baaldag hebben we allemaal wel eens, ik zou volgens mij allang door frustratie (stroom etc) ontploft zijn, hahaha.
Richt je inderdaad op de mooie dagen die nog gaan komen want voor je het weet ben je weer terug in het Nederlandse kikkerlandje. Veel plezier nog en hou je taai,
groetjes en een dikke knuffel, Mo -
13 December 2007 - 12:26
Monique V W:
Leuk, zo jouw bezigheden te lezen. Na zoveel goed werkt een baaldagje mag best.
Doei, Monique v. W
ps. Stroomuitval voor een dag of drie komt nu in Nederland ook voor, dus is heel gewoon. -
13 December 2007 - 12:57
YM:
Hoi meis,
Gelukkig ben je weer uit je dip geklommen, zoals je dat alle keren eerder ook hebt gedaan. Maar fijn, dat je het zo openlijk van je af durft te schrijven. Gisteren hebben we met enkele jongeren uit de parochie al gepraat over de plannen om met een groep naar India te gaan in 2009.
Enkelen zijn al aan het sparen! Ze stellen het zich allemaal heel simpel voor, maar op deze manier laat je ook hen weten, dat het niet altijd even makkelijk is.
Meiske houd je taai, bel ff naar huis als dat nodig is. Even bijpraten doet wonderen, dat weet je toch !!!
xxxxxxxxxx -
13 December 2007 - 19:07
Fam. Brugmans:
Bijzonder dat we je zo kwetsbaar mogen zien! Houd vol meid, je doet prachtig werk, maar nogmaals koester je zelf ook!
Fam. Brugmans -
13 December 2007 - 19:17
Rianne:
Hey vrouwke,
Lach je al? Ik hoop het. Veel plezier nog en succes met de spullen uit Nederland.
Ik ben 27 dec t/m 2 januari skien in Oostenrijk, dus mocht je daarna niets horen, dan ben ik ondergesneeuwd ;)
Groetjes Rianne -
14 December 2007 - 20:44
Wil:
Hallo Annemieke,
Ondanks dat je een mindere dag kunt hebben wil ik je toch een hart onder de riem steken. Je doet daar ontzettend goed werk. De kinderen zullen daar ontzettend blij mee zijn. Ik wens je alvast fijne kerstdagen en een leuke jaarwisseling. Kop op en denk maar zo: na regen komt zonneschijn.
Groeten Wil v. S. -
15 December 2007 - 16:29
Bas L. :
Mieren tijdens je baaldag is noooooit grappig. Denk daar maar eens goed over na Mieke! :-) Ik vond 'm zelf goed gevonden eerlijk gezegd. -
15 December 2007 - 19:48
Jan:
Hoi Annemieke, ook je baaldag is ontroerend om te lezen, je weet het zo pakkend te omschrijven dat we het bijna "life" meemaken. Fijn dat de FedEx dozen eindelijk er zijn. Groeten aan allemaal, en bedenk maar zo, een baaldag op z'n tijd maakt de andere dagen alleen maar mooier. -
16 December 2007 - 12:39
Joost:
Hi Annemieke,
Hoe blij maak jij iedereen toch! Niet alleen in India, maar ook alle mensen hier die je volgen. Superverhalen en balen, tja, helaas weten we dat dat er af en toe bij hoort, maar idd Jan, dat maakt de andere dagen alleen maar meer bijzonder. Hele dikke kus vanuit een vrieskou Nederland en hou vol, je doet het super!
xjx -
16 December 2007 - 21:13
Nettie:
Hoi Annemieke, ben vanmiddag in het Beursgebouw naar een soort Indiabeurs geweest. Was zóóóó sneu ... hartstikke weinig bezoekers en al die mensen waren dus echt uit India en Nepal gekomen om hier stoffen, tassen, sieraden, olifantjes (dezelfde!)en wierook te komen verkopen. Heb van een lief noord-indiaas meisje/vrouw twee armbandjes van viltkralen gekocht en uitgelegd waar ik ze voor wilde. Ze was er helemaal niet boos om, we vonden mekaar "nice persons". Als ik jou lees stikt het in India van de nice persons. Geniet ervan meis, liefs sNettie -
17 December 2007 - 22:36
Harrie Kanters:
Lieve Annemieke,
Ik wil je nog even laten weten om je wat op te kicken dat een leuke ontmoeting gehad met fr. John Louis. Op de site vind je wel een kort verslagje van zijn bezoek. Een boottochtje door de grachten, fietsen op de Apollolaan met Linda op de bagagedrager, tocht langs opvangprojecten in de binenstad van Amsterdam. En met 17 mensen aan tafel, waar geschenken werden uitgedeeld. Kort bezoek maar we hebben veel plezier gehad. Vroeg in de ochtend op de bus gezet naar Brussel.Bart heeft hem begeleid tijdens zijn reis naar Brussel.
Liefs en groetjes en tot ziens in Amsterdam, waar de winter zich al aandient. Harrie -
18 December 2007 - 15:02
Mark Van Der Wielen:
Druk Druk Druk hier gaat dat ook zo ja, Carlijn maakt goed gebruik van je huisje in helmond. 2de kerstdag gaan we samen met Inge, Laurens eten daar :D.
Jij ook nog heel veel plezier daar en geniet er van. Ook al zitten er van die laat me met rust dagen tussen :D.
Groetjes Mark -
18 December 2007 - 20:45
Evelyn:
Ha Annemieke,
Wat kun jij je ervaringen toch mooi beschrijven. Volgens mij ben je de roeping als schrijfster ook al mis gelopen. Gelukkig was je baalmoment van korte duur, twee maanden gaan snel voorbij dus geniet er zoveel mogelijk vsn (af en toe een baaldag mag best hoor)
Groetjes
Evelyn -
19 December 2007 - 14:51
Oma:
Hoi Annemiek
Daar ben ik weer eens. Fijn zo uitgebreid van je te horen.
Alles goed hoop ik ? Afgelopen Zondag bij het kerstfeest van de
Ouderenbond € 325.-- voor India opgehaald. Het geld is al overgemaakt,
goed hé. Er werd vooraf verteld waarvoor het geld bestemd was,
dat jij je helemaal voor Kindia inzette en je een kleindochter van mij was.
Alle ogen lachend op mij gericht en ik apetrots natuurlijk.
Annemiek, hou je goed,, geef de kindertjes een stevige knuffel van mij
en voor allemaal 'n fijne Kerst en 'n heel goed 2OO8.
Annemiek, heel veel kusjes van Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
