Veel te vertellen!
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
20 December 2007 | India, Pondicherry
Eindelijk is het me gelukt om foto’s op mijn website te plaatsen. Bij elk berichtje, dus ook die ik al eerder geplaatst heb, kun je nu de bijbehorende foto’s zien!
Dank voor de vele bemoedigende berichtjes! Wees gerust, het wordt me af en toe eventjes te veel, maar zo’n bui gaat meestal snel weer over.
De kinderen van JET hebben ondertussen bijna alle toetsen gemaakt. Het was eigenlijk gepland dat gisteren de laatste toetsen waren, maar door erg veel regen de laatste dagen, hebben de kinderen in heel Tamil Nadu een aantal dagen geen school gehad. De toetsen worden dus opgeschoven.
Nu ben ik weer eventjes een paar dagen op Boys Home in Puducherry.
Een verslagje van de afgelopen dagen:
Ik merk de laatste dagen dat ik de behoefte krijg om er eens op uit te gaan. ’s Avonds na het eten (ca. 21.00 uur) is het hier gedaan met de pret. Ik zeg de kinderen dan nog even welterusten en krijg tegenwoordig van alle meiden zelfs 4 dikke zoenen: 1 op mijn linkerwang, 1 op mijn rechterwang, 1 op mijn voorhoofd en 1 op mijn kin. Een hele ceremonie, elke avond weer! Daarna ga ik naar mijn kamertje en daar lees ik nog wat, bel ik met vrienden of knutsel ik alvast wat voor de volgende dag. In dit dorpje Nainar Palayam is het na 21.00 uur donker en valt er werkelijk niets meer te beleven. Het dichtsbijzijnde grotere dorp is een uur rijden met de bus, maar ook daar is ’s avonds niets te doen. De mensen gaan na het eten naar bed en staan ’s ochtends heel vroeg op.
Tijd dus om er even op uit te gaan. Ik vind het helemaal niet leuk om de kinderen te moeten missen, maar even naar de bewoonde wereld is echt wel welkom.
Zaterdagochtend ga ik op pad om beddengoed voor Hans en Sonja te kopen. Na een uurtje rijden met de bus komen we aan in het plaatsje Arthur. De winkel waar Josephine en Ruby hebben gepland het beddengoed te kopen is gesloten. Zo afhankelijk als de meiden zijn, wordt er dan eerst gebeld met het thuisfront, Raja, om te overleggen. Een paar winkeltjes verderop kunnen we echter alles kopen. Daarna wil ik de kerstkaarten posten. Als we na enig gezoek bij het postkantoor aankomen, is deze gesloten vanwege lunchtijd. Opnieuw wordt Raja gebeld, want ooo wat moeten we nu toch doen! Echt irritant af en toe. In zulke situaties merk je zo goed het cultuurverschil. Ik, zelfstandig, zoals de meeste meiden in Nederland. Terwijl het voor Josephine en Ruby al een hele stap is om zelf de bus te nemen, zonder echtgenoot of andere mannelijke familieleden.
Rond 14.00 uur belt Sonja op om te zeggen dat ze klaar staan om te vertrekken, dat de taxi er ook is, maar dat de tafeltennistafel die ook mee moet nog niet droog is. Fr. Majella die de planning voor het maken van de tafeltennistafels streng onder controle heeft gehouden, heeft toch nog een uur voor het geplande vertrek besloten dat de tafel overgeverfd moest worden.
Met een enigszins droge tafel vertrekken ze zo’n 2 uur later. In het begin van de avond arriveren ze op JET, samen met een aantal Carpentry boys van Boys Home die meteen ijverig de tafeltennistafel van het dak van de auto halen en m in elkaar gaan zetten. Ondertussen worden Hans en Sonja door de kinderen en de familie van Raja welkom geheten. Plotseling wordt er geschreeuwd en rent Raja er als een speer vandoor, gevolgd door zijn vader en de Carpentry Boys. Een slang! Een kleintje, maar wel een gevaarlijke. Al snel hebben ze hem te pakken en wordt ie gedood.
Zondag gaan we naar Trichy, want ik wil Hans en Sonja heel graag aan ‘mijn’ India-familie voorstellen. Samen met Raja vertrekken we vroeg, rond 8 uur. Vlakbij JET nemen we de bus. Na een dik half uur moeten we overstappen. Volgens Raja komt er regelmatig een bus, maar als de bus er na een uur nog niet is, besluiten we een taxi te nemen. Als we 2,5 uur later in Trichy aankomen, gaan we eerst naar het hotel dat Rajasekar voor ons geboekt heeft. Dat boeken viel nog niet mee omdat alle hotels vol zaten vanwege één of andere politieke bijeenkomst en het blijkt vandaag ook een ‘good-wedding-day’ te zijn. Via een vriend is het Rajasekar toch gelukt één kamer te regelen. Met een tweepersoonsbed en we zijn met z’n drieen! Dat gaat gezellig worden!
We lunchen met de hele familie. Daarna gaan we met Brigit en Raja naar het Rockfort, een tempel bovenop een berg met een prachtig uitzicht over de stad Trichy. Ik ben er al vaker geweest, maar Hans en Sonja nog niet.
Ik geniet van deze dag, vind het heerlijk om veel vrienden hier om me heen te hebben en samen van India te genieten.
Maandagochtend reizen we, nu wel helemaal per bus, terug naar Nainar Palayam. Aangekomen op JET gaat Hans de witte lijnen op de tafeltennistafel aanbrengen. Hij wordt geholpen door John, de vader van Raja. Daarna introduceren we een aantal nieuwe ‘spellen’ bij de kids: de strijkkralen, lego en duplo. Het is even vreemd, maar al gauw zie ik leuke lego-bouwwerkjes. Zelfs de oudere jongens, van een jaar of 16, vinden het prachtig. De strijkkralen zijn ook een succes. Met een aantal meiden beginnen we van papier kerstballen te maken. Daarna is er nog tijd om buiten met de frisbees en de ballen te spelen. Sonja heeft een kleine softbal voor Chrishnamoorthy, van 7 jaar. Hij loopt heel moeilijk en zijn handjes zijn spastisch. Ondanks dat lukt het hem de bal op te pakken en weg te gooien. Hij vindt het prachtig! Bovendien is dit meteen een goede oefening voor hem.
Dinsdag 18 december: regen, regen en nog eens regen......het houdt niet op. Sinds vannacht regent het aan één stuk door. En geen miezer, nee van die flinke hoosbuien. We ontdekken kleine lekkages in het dak van mijn kamertje, maar als we in het gebouwtje van de kinderen komen, dan is het daar veel erger gesteld. Dit gebouwtje heeft open ramen. ’s Nachts en als het regent worden deze ramen afgedekt met platen, maar die dekken de boel niet goed af, want op de helft van de vloer, waar een aantal jongens slapen en dat overdag ook voor alle activiteiten gebruikt wordt, liggen plassen water.
De kleren van vele kinderen zijn klam en nat, maar het lijkt ze niet te deren.
Door de regen kunnen we niet veel tot een uur of 3. De kinderen hebben geen school vanwege de regen. De vloer is vochtig zodat we in de ochtend geen spelletjes kunnen doen. De kinderen gaan daarom studeren en wij zitten in mijn kamer te lezen, te slapen, te mens-erger-je-nieten, te knutselen, te spelen met lego en een knikkerbaan en te kletsen. Gezellig, maar saai en niet helemaal zoals ik deze dag gepland had.
’s Middags gaan we met de kinderen toch knutselen en spelen we spelletjes. Als het even droog lijkt, willen we de tafeltennistafel die buiten staat uitproberen. Helaas begint het, zodra we de tafel net helemaal opgezet hebben, weer te regenen.
Als we woensdag wakker worden, gaat de regen flink tekeer. Het gaat maar door. Alles is vochtig, de muren, mijn broeken en niets droogt. Rond 10.30 uur vertrekken we naar Puducherry. Ik neem een zak was mee om die in Pondy naar een wasserette te brengen. Met deze regen kan ik buiten niet wassen en bovendien zullen de kleren niet drogen. In Pondy lunchen we op Boys Home en gaan dan naar het appartementje van Hans en Sonja. Daar moet eerst wat regenwater opgedweild worden. Op de muren zitten ook behoorlijk wat vochtplekken.
Sonja en ik gaan shoppen. Het regent nog steeds en ik glibber op mijn dunnen slippers alle kanten op. Dit werkt echt niet. Op blote voeten loop ik verder, maar na een paar straten besluiten we toch een riksja te nemen en rijden we naar een winkel waar ik betere slippers koop en mijn oude paar voor de winkel voor een zwerver achter laat.
Ik koop een heleboel Indiase spulletjes om in Nederland voor Kindia op markten te verkopen.
Gisterochtend arriveerden Raja en Josephine van JET ook in Puducherry. Ik neem ze mee naar Jwala Home, het project voor geestelijk gehandicapte meisjes en vrouwen, waar Sonja werkt. Zo kunnen ze eens een ander mooi project zien en praten met Bhanumathi, de directrice van Jwala Home. Raja en Josephine zijn erg onder de indruk en wisselen flink wat ervaringen uit met Bhanumathi. Een nieuw contact is gelegd en ik hoop dat ze er in de toekomst wat aan hebben.
De vader van Josephine is riksjadriver en hij komt ons na een erg pittige lunch op Jwala Home ophalen. Ik vraag meteen of ik voortaan altijd gebruik mag maken van zijn diensten als riksjadriver. Want ik heb zo’n hekel aan die gasten die altijd te veel vragen en nooit de weg weten. Woensdag had ik weer eens een aanvaring met zo’n riksjadriver en ik ben dat echt beu. Josephines vader doet het echter maar wat graag en ik krijg zijn telefoonnummer. Als ik in het vervolg in Puducherry per riksja ergens naar toe wil, dan hoef ik hem maar te bellen. Da’s makkelijk, een eigen riksjadriver!
Ik laat Raja en Josephine de Transit School zien waar ik in 2003/2004 een halfjaar met Arianne gewerkt heb en ik buurt wat me de jongens daar. We praten ook nog met Father Majella, de directeur van Boys Home. Hij wil JET graag zien en we spreken met hem af dat hij 2 januari met Jan en mij naar Jet zal reizen. Alweer een nieuw contact voor Raja!
De schooltassen die ik op een ander project (voor jongeren die slachtoffer zijn geworden van de Tsunami) heb laten maken, zijn ondertussen ook gearriveerd. Ik wil ze als kerstcadeautje aan de kinderen van JET geven.
Dan neemt de vader van Josephine ons mee naar een kennis. Een man van 80 jaar die een hoge functie heeft in één of ander sportraad in Puducherry. Hij nodigt me uit om 30 december bij een tafeltennisclub tegen een aantal Indiers te komen tafeltennissen. Ik ben benieuwd!
Als dank voor deze fijne dag trakteer ik Raja, Josephine en haar ouders op een etentje. Hans en Sonja schuiven ook aan. Voor €10,- hebben we allemaal goed gegeten!
Dan reizen Raja en Josephine weer terug naar JET en gaan Hans, Sonja en ik nog even naar ‘Coffee.com’ om te internetten. Om 22.00 uur word ik opgehaald door Josephines vader die me met zijn riksja op Boys Home afzet.
Wordt weer vervolgd.........
Groetjes, Annemieke
Dank voor de vele bemoedigende berichtjes! Wees gerust, het wordt me af en toe eventjes te veel, maar zo’n bui gaat meestal snel weer over.
De kinderen van JET hebben ondertussen bijna alle toetsen gemaakt. Het was eigenlijk gepland dat gisteren de laatste toetsen waren, maar door erg veel regen de laatste dagen, hebben de kinderen in heel Tamil Nadu een aantal dagen geen school gehad. De toetsen worden dus opgeschoven.
Nu ben ik weer eventjes een paar dagen op Boys Home in Puducherry.
Een verslagje van de afgelopen dagen:
Ik merk de laatste dagen dat ik de behoefte krijg om er eens op uit te gaan. ’s Avonds na het eten (ca. 21.00 uur) is het hier gedaan met de pret. Ik zeg de kinderen dan nog even welterusten en krijg tegenwoordig van alle meiden zelfs 4 dikke zoenen: 1 op mijn linkerwang, 1 op mijn rechterwang, 1 op mijn voorhoofd en 1 op mijn kin. Een hele ceremonie, elke avond weer! Daarna ga ik naar mijn kamertje en daar lees ik nog wat, bel ik met vrienden of knutsel ik alvast wat voor de volgende dag. In dit dorpje Nainar Palayam is het na 21.00 uur donker en valt er werkelijk niets meer te beleven. Het dichtsbijzijnde grotere dorp is een uur rijden met de bus, maar ook daar is ’s avonds niets te doen. De mensen gaan na het eten naar bed en staan ’s ochtends heel vroeg op.
Tijd dus om er even op uit te gaan. Ik vind het helemaal niet leuk om de kinderen te moeten missen, maar even naar de bewoonde wereld is echt wel welkom.
Zaterdagochtend ga ik op pad om beddengoed voor Hans en Sonja te kopen. Na een uurtje rijden met de bus komen we aan in het plaatsje Arthur. De winkel waar Josephine en Ruby hebben gepland het beddengoed te kopen is gesloten. Zo afhankelijk als de meiden zijn, wordt er dan eerst gebeld met het thuisfront, Raja, om te overleggen. Een paar winkeltjes verderop kunnen we echter alles kopen. Daarna wil ik de kerstkaarten posten. Als we na enig gezoek bij het postkantoor aankomen, is deze gesloten vanwege lunchtijd. Opnieuw wordt Raja gebeld, want ooo wat moeten we nu toch doen! Echt irritant af en toe. In zulke situaties merk je zo goed het cultuurverschil. Ik, zelfstandig, zoals de meeste meiden in Nederland. Terwijl het voor Josephine en Ruby al een hele stap is om zelf de bus te nemen, zonder echtgenoot of andere mannelijke familieleden.
Rond 14.00 uur belt Sonja op om te zeggen dat ze klaar staan om te vertrekken, dat de taxi er ook is, maar dat de tafeltennistafel die ook mee moet nog niet droog is. Fr. Majella die de planning voor het maken van de tafeltennistafels streng onder controle heeft gehouden, heeft toch nog een uur voor het geplande vertrek besloten dat de tafel overgeverfd moest worden.
Met een enigszins droge tafel vertrekken ze zo’n 2 uur later. In het begin van de avond arriveren ze op JET, samen met een aantal Carpentry boys van Boys Home die meteen ijverig de tafeltennistafel van het dak van de auto halen en m in elkaar gaan zetten. Ondertussen worden Hans en Sonja door de kinderen en de familie van Raja welkom geheten. Plotseling wordt er geschreeuwd en rent Raja er als een speer vandoor, gevolgd door zijn vader en de Carpentry Boys. Een slang! Een kleintje, maar wel een gevaarlijke. Al snel hebben ze hem te pakken en wordt ie gedood.
Zondag gaan we naar Trichy, want ik wil Hans en Sonja heel graag aan ‘mijn’ India-familie voorstellen. Samen met Raja vertrekken we vroeg, rond 8 uur. Vlakbij JET nemen we de bus. Na een dik half uur moeten we overstappen. Volgens Raja komt er regelmatig een bus, maar als de bus er na een uur nog niet is, besluiten we een taxi te nemen. Als we 2,5 uur later in Trichy aankomen, gaan we eerst naar het hotel dat Rajasekar voor ons geboekt heeft. Dat boeken viel nog niet mee omdat alle hotels vol zaten vanwege één of andere politieke bijeenkomst en het blijkt vandaag ook een ‘good-wedding-day’ te zijn. Via een vriend is het Rajasekar toch gelukt één kamer te regelen. Met een tweepersoonsbed en we zijn met z’n drieen! Dat gaat gezellig worden!
We lunchen met de hele familie. Daarna gaan we met Brigit en Raja naar het Rockfort, een tempel bovenop een berg met een prachtig uitzicht over de stad Trichy. Ik ben er al vaker geweest, maar Hans en Sonja nog niet.
Ik geniet van deze dag, vind het heerlijk om veel vrienden hier om me heen te hebben en samen van India te genieten.
Maandagochtend reizen we, nu wel helemaal per bus, terug naar Nainar Palayam. Aangekomen op JET gaat Hans de witte lijnen op de tafeltennistafel aanbrengen. Hij wordt geholpen door John, de vader van Raja. Daarna introduceren we een aantal nieuwe ‘spellen’ bij de kids: de strijkkralen, lego en duplo. Het is even vreemd, maar al gauw zie ik leuke lego-bouwwerkjes. Zelfs de oudere jongens, van een jaar of 16, vinden het prachtig. De strijkkralen zijn ook een succes. Met een aantal meiden beginnen we van papier kerstballen te maken. Daarna is er nog tijd om buiten met de frisbees en de ballen te spelen. Sonja heeft een kleine softbal voor Chrishnamoorthy, van 7 jaar. Hij loopt heel moeilijk en zijn handjes zijn spastisch. Ondanks dat lukt het hem de bal op te pakken en weg te gooien. Hij vindt het prachtig! Bovendien is dit meteen een goede oefening voor hem.
Dinsdag 18 december: regen, regen en nog eens regen......het houdt niet op. Sinds vannacht regent het aan één stuk door. En geen miezer, nee van die flinke hoosbuien. We ontdekken kleine lekkages in het dak van mijn kamertje, maar als we in het gebouwtje van de kinderen komen, dan is het daar veel erger gesteld. Dit gebouwtje heeft open ramen. ’s Nachts en als het regent worden deze ramen afgedekt met platen, maar die dekken de boel niet goed af, want op de helft van de vloer, waar een aantal jongens slapen en dat overdag ook voor alle activiteiten gebruikt wordt, liggen plassen water.
De kleren van vele kinderen zijn klam en nat, maar het lijkt ze niet te deren.
Door de regen kunnen we niet veel tot een uur of 3. De kinderen hebben geen school vanwege de regen. De vloer is vochtig zodat we in de ochtend geen spelletjes kunnen doen. De kinderen gaan daarom studeren en wij zitten in mijn kamer te lezen, te slapen, te mens-erger-je-nieten, te knutselen, te spelen met lego en een knikkerbaan en te kletsen. Gezellig, maar saai en niet helemaal zoals ik deze dag gepland had.
’s Middags gaan we met de kinderen toch knutselen en spelen we spelletjes. Als het even droog lijkt, willen we de tafeltennistafel die buiten staat uitproberen. Helaas begint het, zodra we de tafel net helemaal opgezet hebben, weer te regenen.
Als we woensdag wakker worden, gaat de regen flink tekeer. Het gaat maar door. Alles is vochtig, de muren, mijn broeken en niets droogt. Rond 10.30 uur vertrekken we naar Puducherry. Ik neem een zak was mee om die in Pondy naar een wasserette te brengen. Met deze regen kan ik buiten niet wassen en bovendien zullen de kleren niet drogen. In Pondy lunchen we op Boys Home en gaan dan naar het appartementje van Hans en Sonja. Daar moet eerst wat regenwater opgedweild worden. Op de muren zitten ook behoorlijk wat vochtplekken.
Sonja en ik gaan shoppen. Het regent nog steeds en ik glibber op mijn dunnen slippers alle kanten op. Dit werkt echt niet. Op blote voeten loop ik verder, maar na een paar straten besluiten we toch een riksja te nemen en rijden we naar een winkel waar ik betere slippers koop en mijn oude paar voor de winkel voor een zwerver achter laat.
Ik koop een heleboel Indiase spulletjes om in Nederland voor Kindia op markten te verkopen.
Gisterochtend arriveerden Raja en Josephine van JET ook in Puducherry. Ik neem ze mee naar Jwala Home, het project voor geestelijk gehandicapte meisjes en vrouwen, waar Sonja werkt. Zo kunnen ze eens een ander mooi project zien en praten met Bhanumathi, de directrice van Jwala Home. Raja en Josephine zijn erg onder de indruk en wisselen flink wat ervaringen uit met Bhanumathi. Een nieuw contact is gelegd en ik hoop dat ze er in de toekomst wat aan hebben.
De vader van Josephine is riksjadriver en hij komt ons na een erg pittige lunch op Jwala Home ophalen. Ik vraag meteen of ik voortaan altijd gebruik mag maken van zijn diensten als riksjadriver. Want ik heb zo’n hekel aan die gasten die altijd te veel vragen en nooit de weg weten. Woensdag had ik weer eens een aanvaring met zo’n riksjadriver en ik ben dat echt beu. Josephines vader doet het echter maar wat graag en ik krijg zijn telefoonnummer. Als ik in het vervolg in Puducherry per riksja ergens naar toe wil, dan hoef ik hem maar te bellen. Da’s makkelijk, een eigen riksjadriver!
Ik laat Raja en Josephine de Transit School zien waar ik in 2003/2004 een halfjaar met Arianne gewerkt heb en ik buurt wat me de jongens daar. We praten ook nog met Father Majella, de directeur van Boys Home. Hij wil JET graag zien en we spreken met hem af dat hij 2 januari met Jan en mij naar Jet zal reizen. Alweer een nieuw contact voor Raja!
De schooltassen die ik op een ander project (voor jongeren die slachtoffer zijn geworden van de Tsunami) heb laten maken, zijn ondertussen ook gearriveerd. Ik wil ze als kerstcadeautje aan de kinderen van JET geven.
Dan neemt de vader van Josephine ons mee naar een kennis. Een man van 80 jaar die een hoge functie heeft in één of ander sportraad in Puducherry. Hij nodigt me uit om 30 december bij een tafeltennisclub tegen een aantal Indiers te komen tafeltennissen. Ik ben benieuwd!
Als dank voor deze fijne dag trakteer ik Raja, Josephine en haar ouders op een etentje. Hans en Sonja schuiven ook aan. Voor €10,- hebben we allemaal goed gegeten!
Dan reizen Raja en Josephine weer terug naar JET en gaan Hans, Sonja en ik nog even naar ‘Coffee.com’ om te internetten. Om 22.00 uur word ik opgehaald door Josephines vader die me met zijn riksja op Boys Home afzet.
Wordt weer vervolgd.........
Groetjes, Annemieke
-
21 December 2007 - 07:46
Harald:
leuk zeg die pingpongtafel; ziet er goed uit! En zul je zelf nog goed aan de bak moeten met trainen voor de 31ste! Kan je natuurlijk niet maken om niet te winnen, zo voor al je fans.
en tja, die regen...dat krijg je ervan als je van die arme slangetjes dood die net op zoek zijn naar een ratje, zodat ze voor jullie het ongedierte opeten... maar ja, ik ben dan natuurlijk ook de natuurman en van mij kun je ook niet anders verwachten...
Gezellig om je verhalen te lezen en mooi dat we dit nu ook nog in beeld krijgen! Lijkt wel een kerstcadeautje!
Geniet er lekker van (maar niet meer zo heet eten, of heb je het vol kunnen houden?) en ik wens je alvast een geweldige kerst zo samen met de kids en de andere Indiase vrienden!
-
21 December 2007 - 08:54
YYA:
Ha die Annemieke,
Na een weekje Winterberg (het is hier overigens ook -4 graden), ben ik weer druk aan het werk.
Maar even (nou even, je maakt van die schitterende verhalen)neem ik op het werk toch de gelegenheid om je belevenissen te lezen en je hele fijne Kerstdagen en een mooie jaarwisseling toe te wensen.
Liefs voor al je Indiase vriendjes en vriendinnetjes,
groetjes,
YYA -
21 December 2007 - 10:16
Sjoerd:
Wat een mooie verhalen allemaal, ik volg het regelmatig en verbaas me elke keer weer over de avonturen en mooie dingen die je meemaakt. Je zit weer echt op je plek daar. Niets schijnt je te deren, want er is nog zo veel te doen. Je hebt wel eens een minder dagje maar daar knok je je wel door heen. Ik hoop voor jou dat je nog een leuke tijd daar hebt. Heel fijne kerstdagen toegewenst, ook voor al je vrienden en vriendinnen.
Laten we hopen dat het voor je gevoel nog lang mag duren voordat je naar huis moet komen. Veel groeten, ook van Jeanine. -
21 December 2007 - 10:22
Corry:
Hoi Annemieke
Wat kan je toch gezellig schrijven,iedere keer weer,
die regen is balen,vooral als alles vochtig is en je niks kan drogen, daar is helaas niks tegen te doen,het beste er van maken ,maar dat zul je ongetwijfeld doen
Annemieke ik wens jou fijne kerst en een heel gelukkig 2008,
groetjes Corry -
21 December 2007 - 13:37
Ton:
Hoi Annemieke,
Elke keer opnieuw lees ik vol interesse jouw verhalen. De manier waarop jij schrijft geeft je het idee dat je er als lezer zelf bij bent! Je moet er eens over denken om ze na terugkomst in Nederland te gaan bundelen en uit te geven, waarbij "jouw drukkerij" als sponsor optreedt.
Ik wil je in elk geval ook heel fijne -en ik denk ook speciale!- kerstdagen wensen en een goed begin van 2008. Geniet van je tijd daar, want voor je het weet is het weer voorbij!!
Groetjes, Ton -
21 December 2007 - 15:35
Raja Josephine:
Annemieke, Even though i couldnt under stand all but i understood with feeling thatwe were with you some times. I hope we will see you tomorrow. bye bye good night -
21 December 2007 - 16:48
Patricia:
He hallo Annemieke,
je maakt weer een boel mee daar zo ver weg. Vooral met de foto's erbij wordt het een levendig verhaal. (al kan ik me nog steeds niet voorstellen hoe het daar werkelijk is). Veel plezier nog maar dat komt wel goed, denk ik na het lezen jouw belevenissen.
Fijne feestdagen!
Patricia
-
21 December 2007 - 20:43
Rianne:
Hey vrouwke,
Je verhalen zijn super mooi, maar die beelden spreken nóg meer. Jeetje echt een armoede daar! Ik ben blij dat Kindia er iets moois van gaat maken daar!
Je houd de kinderen goed bezig met diverse soorten spellen, en de Nederlandse cultuur van breng je er ook mooi in. Mooie Sinterklaasschoenen, erg leuk idee!
Jij hebt vakantie, maar ook ik mag vanaf vandaag gaan genieten van 2 vrije weken. Vanavond op stap en woensdag op donderdagnacht naar Oostenrijk.
Gezellige dagen en blijf er wat moois van maken, want je doet het goed!
Groetjes Rianne -
22 December 2007 - 11:30
YM:
Hoi meissie,
Die foto's geven pas echt aan hoe je nu zit. Boys Home is daarbij al een luxe plek, volgens mij.
Maar wel heel bijzonder om zo een tijd te mogen/moeten leven. Kijk wel uit voor enge slangetjes, want ik zie je toch echt liever gezond en wel weer terug in Nederland !!!
Ik heb je wat foto's per mail toegestuurd. In de winter zijn de bomen en struiken wel vaker een aantal uurjes bedekt met rijp, meestal verdwijnen die witte ijskristallen echter weer snel door de zon, maar nu kunnen we er hele dagen van genieten. 't Is wel koud buiten, maar ook heel erg mooi.
Bedankt weer voor je mooie verhaal, ik geniet ervan. Gezellige kerstdagen en tot bels!!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
22 December 2007 - 12:57
Arianne:
Hey Annnemieke,
hele fijne kerstdagen daar in India. Dit wordt dan al je tweede kerst in India. Ik zit me suf te staren op je foto's ofdat ik nog bekenden zie, maar is erg lastig te zien. Ik zag wel dat ze een stuk bestrating hebben aangelegd op Boys Home?
x_Arianne -
23 December 2007 - 12:17
Papa:
Vandaag is het 23 december 2007, enkele dagen voor Kerstmis. Het is hier erg koud. Fijne kerstdagen gewenst in het (denk ik) warme India ! Je auto heb ik nog niet gewassen, maar dat komt nog, hoop ik.
Nog veel fijna weken daar en tot 19 januari 2008. Oh ja, ook nog een prettige jaarwisseling !!! -
23 December 2007 - 13:14
Dj:
Heeeee lieve Anemika, met veel plezier lees ik al je verhalen, heerlijk om er zo toch en beetje bij te zijn.
Ook echt heel tof dat je nu foto's hebt geplaatst, dan krijg ik er nog een beter beeld van!!! GEWELDIG!!!!!
Blijf genieten en blijf schrijven, ik blijf lezen want dat is oh zo leueueueuek!!!!!
Liefs, xdjx -
24 December 2007 - 10:58
Monique:
Hi Annemiekske,
hoe gaat het nu met je? Is het al wat droger geworden? Hier is het nu iets minder koud zo ongeveer 1graadje boven nul, haha, maar nog wel droog. Mooie pingpong-tafel by the way. Dat wordt nog oefenen dan voor de 30ste, ben benieuwd!
Leuke foto's en erg nat dus, zo krijg je daar wel een goed idee van. Gaaf dat je spelletjes in goede aarde vallen en je kids het zo naar hun zin hebben met jou en al je inspanningen er iets leuks van te maken!! Voor nu alvast hele fijne kerstdagen, geniet ervan met iedereen daar en tot het volgende bericht,
Kerstgroetjes van Monique en dieren. -
24 December 2007 - 19:30
Jan:
Ho, Ho, Ho, als ik goed geteld heb is het nu net zo'n beetje 1 uur Kerst bij jullie terwijl wij nog een uurtje of 3 1/2 moeten wachten. Daar zal je ook wel naar de witte kerst kunnen fluiten, en wij nu ook want de temperaturen zijn boven 0 gekomen. BTW: hoeveel bagage mocht jij inchecken - ik wil 2 koffers meenemen....
Hele fijne dag morgen en de rest van de dagen natuurlijk ook, see you soon. -
24 December 2007 - 21:23
Janny:
Annemiek,
Hele fijne kerstdagen in het warme India van ons allemaal. Maak er wat van! -
25 December 2007 - 09:06
Raja Jose:
hello friend,
hoe gaat het, we miss you very much. but we also understand you also should spend time with your family on x mas . we wish you merry x mas. bye bye -
25 December 2007 - 18:44
Lizanne:
Hoi Annemieke,
De kerst zit er al weer half op (voor ons).
Nog een paar dagen en dan kom je nog een bekend gezicht tegen nl. Jan.
Hier gaat alles z`n gangetje, even anderhalve week geen collega's.
Wat maak jij daar weer ontzettend veel mee, ik denk dat het wachten meer dan de moeite waard is geweest of niet?
Bij deze wil ik je en de kindjes `n heel fijn einde van 2007 wensen en alle goeds voor 2008!
Groetjes,
Lizanne -
27 December 2007 - 12:05
Nettie:
Hoi meis, je hebt inderdaad veel te vertellen en je doet het op zo'n manier dat het ondanks de afstand heel dichtbij komt. Ik heb alle verslagen nog weer eens bekeken, met de foto's erbij wordt het allemaal nog veel levendiger. Nog even en dan is Jan er ook. Ben benieuwd.
Liefs, sNettie -
27 December 2007 - 13:30
YM:
Hoi Meis,
Bedankt voor je kerstkaarten met je lieve woorden...... Zeg maar tegen Santhija en Xavier dat ik er heel erg blij mee ben en dat ik ze heel mooi vind.
Jannelies heeft voor oma al je foto's uitgeprint. Ik heb je verhalen nu, samen met alle foto's, voor haar in een map gedaan. Het is een mooi boekwerk geworden. En er is nog plaats voor meer verhalen ....
Annemiek, een gezellige jaarwisseling!
En op Nieuwjaarsdag toch maar even proberen elkaar per telefoon te bereiken.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
